Równo miesiąc został pracodawcom na wysłanie pracowników na zaległy urlop. Termin mija 30 września. Niby jasny przepis, jednak w praktyce okazuje się, że jego realizacja nie zawsze wychodzi prawidłowo.
– Zasadą jest, że urlop wypoczynkowy powinien być wykorzystany przez pracownika w roku kalendarzowym, w którym nabył on do niego prawo. Praktyka pokazuje jednak, że z różnych przyczyn leżących zarówno po stronie pracodawcy jak i pracownika są problemy z udzielaniem należnego wypoczynku – mówi Danuta Rutkowska z PIP. Dr Antolak-Szymanski przypomina, że pracodawca ma obowiązek udzielić pracownikowi niewykorzystanego urlopu w tym terminie, również gdy w danym roku urlop nie był ujęty w planie urlopów ani pracodawca nie ustalił jego terminu po porozumieniu z pracownikiem. Wskazuje również, że nie można zamienić niewybranych dni wolnych na ekwiwalent. – Prawo do urlopu jest prawem w naturze, co oznacza, że urlop wypoczynkowy to udzielenie czasu wolnego od pracy w celu regeneracji jego sił i odpoczynku. Pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu w naturze w zamian za ekwiwalent pieniężny. Oznacza to, że niemożliwa jest wypłata tego świadczenia w trakcie trwania stosunku pracy, nawet gdyby taka była zgodna wola obu stron – wyjaśnia ekspertka z SWPS. Zaznacza, że przyznanie ekwiwalentu pieniężnego ma miejsce tylko w przypadkach określonych w art. 171 Kodeksu pracy, które dotyczą rozwiązania współpracy z pracodawcą. Nad tym, jak w praktyce wygląda wysyłanie pracowników na zaległy urlop czuwa Państwowa Inspekcja Pracy. Zaś wyniki jej kontroli pokazują, że na tym polu pracodawcy mają co poprawiać. Tylko w 2017 r. dzięki działaniom inspektorów pracy ponad 22 tysiące pracowników otrzymało zaległy urlop wypoczynkowy. W latach 2016 i 2015 odpowiednio z zaległego urlopu po interwencji inspektora pracy skorzystało 11 i 13,4 tysięcy pracowników.
