Loreto zawsze dziwiło
się swemu wybraniu i próbowało nazwać
po imieniu tajemnicę Mieszkanki domku
odwiedzanego przez kolejne pokolenia
Z tego
Święty Domek z Nazaretu otrzymał
w 1294 r. drugą nazwę: Santa Casa di
Loreto, Święty Domek z Loreto. Skąd
taki skarb w rejonie włoskiej Ankony? Skąd ten zaszczyt?
Zawdzięczamy to
objawieniu, którego świadkiem były
dziesiątki ludzi; objawieniu związanemu
z „wędrówką” Domku Nazaretańskiego,
opisaną w tzw. tradycji loretańskiej.
Owocem tego objawienia jest obecność
domu Matki Najświętszej we włoskim
Loreto. Inaczej niż w przypadku
Walsingham nie jest to replika, ale ma
być to nazaretański oryginał. Trudno
nam w to uwierzyć, prawda? Przecież
krytyczny umysł nie może traktować
takich faktów poważnie. Rodzą się
jednak pytania: Dlaczego prawdziwość
tego objawienia potwierdza autorytet
wielu papieży? Dlaczego zmysł wiary ludu Bożego nie zakwestionował
autentyczności tych wydarzeń? Zresztą…
może rzeczywiście wszystko to prawda?
Przecież Bóg nie jest związany naszym
racjonalistycznym podejściem i gdyby
tylko chciał, mógłby pozwolić sobie
nawet na taki dziwny cud. Wiemy, że
„dla Boga nie ma nic niemożliwego”.
Skąd znamy te słowa? Padły one właśnie
w domku w Nazarecie, z ust Gabriela,
podczas Zwiastowania. Tak zamyka się
koło naszych pytań.
Zapoznajmy się z podaniem mówiącym
o cudownym przeniesieniu Santa Casa
do Loreto.
W 1291 r. ostatni chrześcijańscy
rycerze opuścili Nazaret, pozostawiając
bez opieki najświętszy dom świata: ten,
w którym dokonało się Zwiastowanie
i w którym żył Jezus pod opieką Maryi
i Józefa. Po ostatniej, zakończonej niepowodzeniem krucjacie Ziemia
Święta wracała do rąk wyznawców
islamu. Los Santa Casa wydawał się
przesądzony: zgodnie z muzułmańską
tradycją „pogańskie” świętości
po splądrowaniu były niszczone.
Zbudowany z gliny i słomy Domek nie
wyglądał atrakcyjnie dla żądnych łupów
żołnierzy, jednak jako żywe świadectwo
królewskiego domu Boga wyznawanego
przez chrześcijan musiał zniknąć
z powierzchni ziemi.
Ale Santa Casa ocalał… Nie
pierwszy już raz.
Najpierw uniknął
zbezczeszczenia w 1090 r., kiedy
hordy tureckie przewaliły się przez
Ziemię Świętą, grabiąc skarby
pozostawione przez pobożnych
pielgrzymów, zamieniając kościoły
na meczety i burząc to, co było dla
muzułmanów bezużyteczne. Na
szczęście Konstantyn Wielki zbudował
nad Santa Casa pierwszą bazylikę nazaretańską (312 r.), a Domek został
ukryty w głębokiej krypcie i ocalał.
Kiedy w 1100 r. krzyżowcy wyparli
Turków, zbudowali w tym miejscu drugą
bazylikę. Do Nazaretu pielgrzymowały
nowe rzesze pątników (wśród nich
był św. Franciszek). Lecz w 1263 r.
bazylika znowu została zburzona
rękami niewiernych. I znowu dom
Świętej Rodziny ocalał. Kiedy w 1291 r.
chrześcijanie wycofali się z Palestyny,
Ziemia Święta ponownie przeszła we
władanie Turków. Chyba tym razem
Santa Casa miał tego nie przetrwać.
