11 listopada to nie tylko Narodowe Święto Niepodległości, ale też wspomnienie św. Marcina z Tours – patrona żołnierzy i ubogich. Dzień ten łączy smak
11 listopada to nie tylko Narodowe Święto Niepodległości, ale też wspomnienie św. Marcina z Tours – patrona żołnierzy i ubogich. Dzień ten łączy smak tradycji z duchowym przesłaniem miłosierdzia.
11 listopada, oprócz Narodowego Święta Niepodległości, wierni obchodzą wspomnienie św. Marcina z Tours, patrona żebraków i żołnierzy. W Polsce dzień św. Marcina tradycyjnie kojarzy się z pieczoną gęsiną i poznańskimi rogali świętomarcińskimi.
Jednak obchodom tym przyświeca także głębszy, duchowy wymiar – nawiązanie do chrześcijańskich cnót miłosierdzia i wolności, które symbolizuje gest św. Marcina dzielącego się płaszczem z ubogim. Podobnie wyjątkowe zwyczaje występują także w innych krajach Europy, co podkreśla różnorodność świętomarcińskich tradycji.
Święty Marcin urodził się około 316-336 roku w Pannonii, na terenie dzisiejszych Węgier, jako syn rzymskiego oficera. W młodości wstąpił do armii, ale to nie wojenne czyny, lecz gest miłosierdzia przyniósł mu nieśmiertelną sławę.
Na mroźnej drodze podzielił się płaszczem z napotkanym żebrakiem. Tej samej nocy miał ujrzeć we śnie Chrystusa odzianego w jego płaszcz, co stało się punktem zwrotnym w jego życiu i potwierdzeniem chrześcijańskiego powołania.
Kościół czci go jako patrona żołnierzy, którzy kierują się sprawiedliwością i pokojem. Według przekazów Marcin odmawiał udziału w walce, uzbrojony jedynie w krzyż i swoją wiarę.
Dziś jego wspomnienie przypadające na 11 listopada, przypomina o wartościach miłosierdzia i gotowości do pomocy. Choć z biegiem czasu święto wzbogaciło się o ludowe tradycje związane z końcem jesieni, dziękczynieniem za plony, czy ucztowaniem przy gęsinie, jego duchowy sens pozostaje niezmienny: dzielić się dobrem i ufać w Bożą opiekę.
