Wypracowanie efektywnego systemu opasu końcowego odgrywa istotną rolę dla dochodowości całego opasu.
W okresie wychowu i opasu bydła można wyróżnić 3 fazy związane głównie z intensywnością żywienia zwierząt: fazę odchowu cielęcia, fazę wstępną (wzrostu i rozwoju) oraz fazę końcową (tzw. finiszu) . Długość trwania tych faz jest umowna i zależy od wielu czynników, tj. wymagania odbiorcy żywca wołowego, końcowej masy ciała, płci, rasy czy intensywności prowadzonego żywienia. Wybór właściwego rozwiązania łączy się z rozważeniem szeregu czynników związanych z potencjałem genetycznym opasanych zwierząt, ich płcią, ale również z posiadaną bazą paszową, dostępnością ubocznych produktów przemysłu rolno-spożywczego czy posiadanej infrastruktury. Europejskie systemy opasu bydła dzielą się na 3 rodzaje:
Bydło należące do ras kontynentalnych, a szczególnie buhaje, jest predysponowane bardziej do intensywnych systemów opasu końcowego. Podczas gdy rasy brytyjskie, inne lokalne, generalnie bydło o niższym potencjale wzrostowym, a szczególnie jałówki, powinny być przeznaczane do opasu mniej intensywnego, gdzie dojrzałość rzeźną (właściwe otłuszczenie) uzyskują zwierzęta przy niższych masach ciała. Oczywiście należy pamiętać o dużej zmienności genetycznej cech opasowych i rzeźnych wewnątrz populacji poszczególnych ras bydła. Jednak znając wartość hodowlaną buhaja w zakresie tempa wzrostu oraz otłuszczenia, mierzonych szacowaną przewagą genetyczną nad potomstwem pochodzącym od innych rozpłodników, można zakwalifikować zwierzę do właściwego systemu finiszu. Generalnie systemy intensywnego opasu końcowego charakteryzują się wysokim tempem przyrostów dobowych, lepszym wykorzystaniem paszy oraz wyższymi kosztami żywienia. Natomiast w półintensywne systemy finiszu włącza się okresowe wykorzystanie pastwiska, które poprzedza okres opasu alkierzowego. W krajowych warunkach produkcyjnych jest on dość rzadko stosowany ze względu na niskie przyrosty zwierząt żywionych zielonką pastwiskową. Częściej spotykane są systemy intensywne, które poza wykorzystaniem ziarna zbóż czy słomy produkowanych w gospodarstwie korzystają z produktów ubocznych przemysłu rolno-spożywczego.
