Melecjusz żył w burzliwych dla Kościoła czasach. Choć na początku IV wieku prześladowania ustały, to jednak chrześcijaństwo wychodzące z przysłowiowych katakumb było podzielone. Różne grupy zwalczały się nawzajem. Struktury kościelne nie były ukształtowane, a biskupi, patriarchowie, a nawet samo papiestwo zależało w dużej mierze od przychylności i poparcia władcy. Właśnie w takich czasach żył i działał św. Melecjusz, patriarcha Antiochii, obrońca ortodoksji, który poniósł surowe konsekwencje swojej prawowierności. Kościół wspomina go w liturgii 12 lutego.
Melecjusz żył w burzliwych dla Kościoła czasach. Choć na początku IV wieku prześladowania ustały, to jednak chrześcijaństwo wychodzące z przysłowiowych katakumb było podzielone. Różne grupy zwalczały się nawzajem. Struktury kościelne nie były ukształtowane, a biskupi, patriarchowie, a nawet samo papiestwo zależało w dużej mierze od przychylności i poparcia władcy. Właśnie w takich czasach żył i działał św. Melecjusz, patriarcha Antiochii, obrońca ortodoksji, który poniósł surowe konsekwencje swojej prawowierności. Kościół wspomina go w liturgii 12 lutego. Melecjusz to imię pochodzenia greckiego, zapewne od czasownika ‘mel – troszczę się’. W języku polskim występowało rzadko i nigdy nie zdobyło popularności. Św. Melecjusz, urodził się na początku IV wieku w ormiańskim Melitene, dzisiaj Malatya w Turcji. Nie mamy żadnych przekazów historycznych dotyczących jego młodości. Możemy się tylko domyślać, że jego dojrzewanie w wierzy upływało w cieniu sporów wokół największej herezji chrześcijańskiej pierwszych wieków, a mianowicie arianizmu.
