“Gołębi zwrot” w polityce banków centralnych powoli staje się faktem – ocenia prof. UEP dr hab. Eryk Łon, członek Rady Polityki Pieniężnej kadencji 2016-202
Obserwując zachowanie bankierów centralnych w okresie od 1 do 24 września tego roku możemy zauważyć, że są oni generalnie rzecz biorąc coraz mniej skłonni do kontynuacji fazy zaostrzania polityki pieniężnej. Przykładowo w wyżej wymienionym okresie stopy procentowe zostały utrzymane zarówno przez amerykański FED, jak również przez Szwajcarski Bank Narodowy a także przez Bank Anglii. Po raz drugi z rzędu stopy utrzymał także bank centralny Izraela.
Co ciekawe decyzja banku szwajcarskiego stanowiła zaskoczenie dla analityków. Spodziewali się oni, że bank ten stopy podwyższy, tymczasem utrzymał je na dotychczasowym poziomie. Z kolei na przykład decyzja Banku Anglii nie była jednogłośna. Cześć członków gremium decydującego o poziomie brytyjskich stóp procentowych opowiadała się za podwyższeniem poziomu stóp. 5 osób głosowało za utrzymaniem stóp a 4 za podwyżką. Wynika z tego, że w gronie osób zainteresowanych polityką pieniężną w krajach dojrzałych stopniowo dojrzewa przekonanie o tym, że należy przerwać proces zaostrzania polityki monetarnej, choć nie jest to jednak przekonanie powszechne.
Mimo tych zastrzeżeń, gdyby tak generalnie spojrzeć na sytuację w bankowości centralnej to można już chyba mówić o początkach “gołębiego zwrotu”. Należy przykładowo zauważyć, że w okresie od 1 do 24 września sześć banków centralnych na świecie stopy obniżyło a cztery banki centralne dokonały podwyżki. Piszę o tym dlatego, żeby uzmysłowić sobie, że “pierwsza obniżka” dokonana przez naszą Radę Polityki Pieniężnej wpisuje się w generalną tendencję ,,gołębiego zwrotu” w polityce banków centralnych.
Okres od końca września roku T do końca kwietnia roku T+1 sprzyja wzrostom kursów akcji
W tym kontekście warto zauważyć, że tylko początkowo po podjętej decyzji przez RPP kurs złotego stracił na wartości. Z biegiem czasu pojawiły się jednak dobrze widoczne objawy stabilizacji na rynku walutowym. Nie jest zresztą wykluczone, że w najbliższych miesiącach czekać nas może faza umocnienia krajowej waluty związana z możliwym dość realnym uwarunkowanym sezonowością scenariuszem wzrostów cen akcji na giełdzie warszawskiej. Naturalnie dokonując wszelkich prognoz należy zachować ostrożność, gdyż o zachowaniu różnych par walutowych decyduje wiele czynników o różnym charakterze.
Tym niemniej warto choćby przywołać dane statystyczne z których wynika, że w okresie od końca września roku T do końca kwietnia roku T+1 Warszawski Indeks Giełdowy średnio rzecz biorąc zyskuje na wartości 9,9 proc.. Z kolei w okresie od końca kwietnia do końca września roku T indeks ten rośnie przeciętnie tylko 0,5 proc. Obliczenia te przeprowadziłem na podstawie dostępnych danych z okresu obejmującego lata 1995-2023. Jest to więc okres stosunkowo długi pozwalający wysunąć wniosek o występowaniu na polskim rynku akcji zjawiska sezonowości.
Wprawdzie bardziej popularne wydaje się podejście zgodnie z którym porównujemy ze sobą okres od końca października roku T do końca kwietnia roku T+1 z okresem obejmującym okres od końca kwietnia do końca października roku T+1, ale inne podejścia statystyczne też mają swe znaczenie.
