W Unii Europejskiej następuje integracja rynków energii. Tworzy się także zalążek wspólnej polityki energetycznej. Zdarzają się wprawdzie nawet kilkuletnie opóźnienia we wdrażaniu niektórych procedur, ale trend jest wyraźny. Jeśli nie nastą
Unia Europejska, szczególnie od przyjęcia I pakietu klimatycznego w 2008 roku, prowadzi politykę wpływającą na rynki energetyczne w krajach członkowskich. Efektem tego jest postępująca unifikacja energetyki w Europie.
Proces integracji odbywa się w wielu obszarach, m.in. redukcji emisji CO2, produkcji energii ze źródeł odnawialnych, wzmacniania efektywności energetycznej. W każdym z przypadków oznacza oddanie części suwerenności kraju na rzecz unijnego organizmu.
Tworzenie wspólnego mianownika dla europejskiej energetyki nie trafiało na pierwsze strony gazet, ponieważ w dużej mierze odnosiło się do spraw technicznych, które dla postronnego obserwatora nie są ani łatwe, ani przyjemne. Teraz sytuacja się zmienia. Uzgodniono już rozporządzenie w sprawie zarządzania unią energetyczną („EU Governance”) nakazujące tworzenie zintegrowanych wieloletnich krajowych planów na rzecz energii i klimatu, na które wpływ chce mieć Komisja Europejska. Po raz pierwszy w historii Unii pojawia się prawo do koordynowania działań w sektorach energetycznych poszczególnych państw.
– Budowa rynku energii w Europie zaszło już dość daleko. Działa Multi-Regional Coupling (MRC – paneuropejski projekt integracji rynków spot energii elektrycznej – red.). Obejmuje całą Unię z wyjątkiem Europy Środkowo-Wschodniej. Integracja, szczególnie na rynku dnia następnego, postępuje – ocenia Kamil Smolira, zastępca dyrektora departamentu współpracy międzynarodowej Polskich Sieci Elektroenergetycznych (PSE).
