W sobotę po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa jest
dowolne wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny
To serce tak czyste, tak piękne i dobre, dzieło i radość Trójcy Przenajświętszej. Ojciec znajduje upodobanie w oglądaniu Serca Przenajświętszej Panny Maryi jako arcydzieła swej ręki. Serce Maryi jest dla nas tak
czułe, że serca wszystkich matek są przy nim jak sopel lodu. (z Myśli św. Jana Vianney´a – proboszcza z Ars)
W sobotę po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa obchodzimy w Kościele wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny.
Wspomnienie to zostało zapoczątkowane we Francji w XVII
w. Propagował je zmarły w 1680 r. św. Jan Eudes. Po poświęceniu świata
Sercu Dziewicy Maryi w roku 1942, do papieża Piusa XII napływały
liczne prośby, żeby rozszerzył kult do Niepokalanego Serca Maryi,
istniejący w niektórych miejscach, na cały Kościół. Pius XII przystał
na nie w 1945 r.
Bezpośrednią okazją do ustanowienia tego wspomnienia
było poświęcenie całego rodzaju ludzkiego Niepokalanemu Sercu Najświętszej
Maryi Panny 8 grudnia 1942 r. przez papieża Piusa XII. Użyte w tytule
wspomnienia słowo “serce” nie ma znaczenia poetyckiego, lecz naznaczone
jest rozumieniem biblijnym. Oznacza więc ośrodek ludzkiego życia
duchowego, uczuciowego i wolitywnego. Serce to życiowa głębia człowieka,
to osobowe centrum, to najwłaściwsze miejsce doświadczenia Boga samego.
