Digitalizacja, decentralizacja, dekarbonizacja – według Marcina Lewensteina z InnoEnergy to trendy “raczej obiecujące niż groźne” dla bezpieczeństwa energetycznego. Ale dla wielkich grup z aktywami starego typu odnalezienie się w
– Kluczowe trendy globalne, które obecnie kształtują oblicze energetyki to tzw. 3D, czyli digitalizacja i generalnie wzrastające oddziaływanie technologii cyfrowych na energetykę, decentralizacja, czyli wzrost znaczenia rozproszonych, indywidualnych źródeł energii, a w tym OZE i magazynów energii oraz dekarbonizacja, czyli szeroko pojęte obniżanie emisji gazów cieplarnianych, a w tym poprawa efektywności wytwarzania energii w segmencie energetyki konwencjonalnej.
Te procesy nie przebiegają wszędzie jednakowo jeśli chodzi m.in. o ich dynamikę, a tym samym aktualny poziom ich wpływu na krajowe systemy energetyczne, ale wszędzie są widoczne.
– Dekarbonizacja to przede wszystkim konsekwencja polityki klimatycznej rozumianej jako consensus, który wykracza daleko poza Europę. W jakiejś mierze konsekwencją tego było Porozumienie paryskie. Dekarbonizacja jest prądem tak silnym, że instytucje finansowe coraz mniej chętnie decydują się na finansowanie inwestycji w energetykę konwencjonalną, a zwłaszcza węglową. Nie tylko z uwagi na społeczną odpowiedzialność biznesu czy uwarunkowania natury etycznej, ale przede wszystkim ze względu na rosnące ryzyko konkurencji ze strony alternatywnych form wytwarzania energii.
Oczywiście, bez wsparcia regulacyjnego dla OZE sukcesy, o których możemy mówić, jeśli chodzi o spadek kosztów produkcji energii w energetyce wiatrowej, czy fotowoltaice (PV) , trudno byłoby osiągnąć tak szybko, ale właśnie ten szybki rozwój OZE pozwala mówić o dekarbonizacji jako o kluczowym globalnym trendzie.
