Od wywalczenia przed stu laty niepodległości przez Polskę technologie zabijania przeszły niewiarygodną ewolucję. Dzisiejsze konstrukcje wojskowe od tych sprzed wieku dzielą lata świetlne. Ale na przykład pytanie, czy międzywojenna polska my
Wbrew utartym opiniom, w biednej przedwojennej Polsce, która wybiła się na niepodległość po 123 latach rozbiorów, rozwój myśli technicznej, wiedza i umiejętności konstruktorów oraz techników nie odbiegały od ówczesnych światowych standardów. A nawet czasem je przewyższały…
Inżynierowie niepodległej Polski, mając do dyspozycji skromne środki, zaskakiwali wiedzą i innowacyjnym myśleniem. Do wybuchu II wojny światowej powstało wiele nowoczesnych rodzajów uzbrojenia. Niestety, z reguły zbyt późno i w zbyt małych ilościach. Konstrukcje te to „jaskółki” zapowiadające nową jakość modernizowanej polskiej armii, która miała się zakończyć w 1942.
Hitem polskiej zbrojeniówki przed wrześniem 1939 r. była na przykład konstrukcja Polskich Zakładów Inżynierii:
Produkowano go głównie dla wojska, w latach 1933-1939. Łącznie na drogach i bezdrożach pojawiło się 3,5 tys. tych motocykli, które doskonale spisały się we wrześniu 1939 r. W walkach z Niemcami Sokół okazał się maszyną niezawodną, o niebywałej wręcz trwałości. Po zakończeniu działań wojennych kilkadziesiąt sztuk tych motocykli znalazło się wraz z polskim wojskiem na Węgrzech. Trafiły na wyposażenie węgierskiej armii.
Do legendy przeszła konstrukcja Piotra Wilniewczyca i Jana Skrzypińskiego:
