Do świętości idzie się różnymi drogami. Historia życia błogosławionego Michała Rua nie jest opowieścią o spektakularnym nawróceniu. Jest opowieścią o tym, co oczywiste – jesteśmy tacy jakimi nas „ulepią” ci, z którymi przebywamy. Jego historia, to opowieść o sile edukacji, której sam doświadczył, ale też i tej, którą tworzył dla innych. To opowieść o tym, że wzrastanie u boku dobrych, świętych ludzi przynosi dobre owoce.
Do świętości idzie się różnymi drogami. Historia życia błogosławionego Michała Rua nie jest opowieścią o spektakularnym nawróceniu. Jest opowieścią o tym, co oczywiste – jesteśmy tacy jakimi nas „ulepią” ci, z którymi przebywamy. Jego historia, to opowieść o sile edukacji, której sam doświadczył, ale też i tej, którą tworzył dla innych. To opowieść o tym, że wzrastanie u boku dobrych, świętych ludzi przynosi dobre owoce. Dla Michała Rua, chłopca z wielodzietnej rodziny, wcześnie osieroconego przez ojca, tymi przysłowiowymi dobrymi rękami, w które trafił były ręce szczególnego pedagoga – św. Jana Bosko, założyciela salezjanów, którzy za cel stawiają sobie pracę z biedną i opuszczoną młodzieżą. To św. Jan Bosko i Oratorium, zorganizowane dla chłopców w jednej z dzielnic Turynu stały się początkiem, źródłem, z którego czerpał Rua. I to właśnie Rua, w przyszłości generał zgromadzenia, zamieni to źródło w rzekę, a idea wspierania młodych w ich rozwoju stanie się wielkim, rozkwitającym dziełem. Gdyby nie Oratorium… Michał Rua urodził się w Turynie, w czerwcu 1837 roku. Pochodził z wielodzietnej rodziny. Jego ojciec kierujący działem w fabryce broni, z dwóch małżeństw doczekał się 9 potomków, a Michał był najmłodszym z nich. Kiedy miał zaledwie 8 lat, ojciec zmarł. Rodzina była związana z fabryką. Mieszkali tam. Jeden z braci podjął w niej pracę, a Michał wraz z bratem uczęszczali do szkoły elementarnej utworzonej przy zakładzie. Nieopodal ks. Jan Bosko stworzył ORATORIUM, miejsce, gdzie w niedzielę, po Mszy św.
