Wspominana w liturgii 29 stycznia bł. Bolesława doświadczyła konsekwencji wielu podziałów politycznych oraz nienawiści narodowych i wyznaniowych. Dlatego ekumenizm i staranie o jedność Kościoła były istotnymi motywacjami jej działań. Były to nie tyle słowa, co codzienna praktyka, gesty dobroci i miłości. Obchodzimy dzisiaj pamiątkę błogosławionej siostry Bolesławy Lament.
Wspominana w liturgii 29 stycznia bł. Bolesława doświadczyła konsekwencji wielu podziałów politycznych oraz nienawiści narodowych i wyznaniowych. Dlatego ekumenizm i staranie o jedność Kościoła były istotnymi motywacjami jej działań. Były to nie tyle słowa, co codzienna praktyka, gesty dobroci i miłości. Obchodzimy dzisiaj pamiątkę błogosławionej siostry Bolesławy Lament.
Jej droga to poszukiwanie, to wstępowanie po kolejnych szczeblach Bożej drabiny, bo jak ona sama powiedziała: „Wszystkie doświadczenia winny być drabiną do nieba. Jeśliby ktoś ze swego kaprysu chciał pominąć niektóre szczeble, to wówczas już nie sięgnie nogą z jednego na drugi, nie wzniesie się wzwyż”.
Bolesława urodziła się 3 lipca 1862 roku w Łowiczu, w zaborze rosyjskim. Była najstarsza z ośmiorga dzieci. W rodzinnym mieście ze złotym medalem ukończyła rosyjskie progimnazjum, a potem zdobyła kwalifikacje krawieckie w Warszawie. Wróciła do rodzinnego Łowicza i otworzyła własny zakład krawiecki. Była dobrą organizatorką.
Mając 22 lata wstąpiła do bezhabitowego zgromadzenia sióstr Rodziny Maryi w Warszawie.
