Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!
Dzisiejsza Ewangelia (Mt 4,12 do 23) opowiada początek przepowiadania Jezusa w Galilei. Zostawia Nazaret, wioskę w górach, i osiada w Kafarnaum, ważnym ośrodku nad brzegiem jeziora, zamieszkanym głównie przez pogan, którym leży na skrzyżowaniu dróg Morza Śródziemnego i Mezopotamii. Ten wybór oznacza, że odbiorcami jego przepowiadania są nie tylko rodacy, ale również i ci którzy należą do kosmopolitycznej społeczności „Galilea pogan” (Ps 15; por. Czy 8:23). Z punktu widzenia stolicy – Jeruzalem, ta ziemia jest geograficznie peryferyjna i religijnie nieczysta, zmieszana z tymi, którzy nie należą do Izraela. Od Galilei nie oczekuje się wielkich rzeczy na rzecz historii zbawienia, lecz właśnie z stamtąd rozprzestrzenia się światło nad którym medytowaliśmy w poprzednich niedzielach: światło Chrystusa.
Przesłanie Jezusa odbija się w poprzednim przesłaniu Jana Chrzciciela, głosząc „królestwo niebieskie” (w. 17). Królestwo to nie pociąga za sobą utworzenia nowej władzy politycznej, ale wypełnienie przymierza między Bogiem a Jego ludem, który rozpocznie czas pokoju i sprawiedliwości. Aby wzmocnić to przymierze z Bogiem, każdy jest wezwany do nawrócenia, przekształcając swój sposób myślenia i życia. Nie wystarczy zmienić swoje ubranie, ale nawyki! To co odróżnia Jezusa od Jana Chrzciciela to styl i metoda. Jezus decyduje się by być prorokiem w drodze. Nie czeka na ludzi, ale wychodzi na spotkanie z nimi. Jego pierwsze wyjścia misyjne rozpoczynają się nad Jeziorem Galilejskim, w kontakcie z tłumem, zwłaszcza rybaków. Tam Jezus nie tylko głosi nadejście królestwa Bożego, lecz szuka towarzyszy swojej misji zbawienia. W tym samym miejscu spotyka dwie rodziny braci: Szymona i Andrzeja, Jakuba i Jana; Wzywa ich mówiąc: „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi” (w. 19). To wyzwanie otrzymują w wypełnianiu swoich codziennych obowiązków. Pan nie objawia się nam w sposób nadzwyczajny i sensacyjny, ale w codzienności naszego życia. Odpowiedź czterech rybaków jest natychmiastowa i gotowa: „Od razu zostawili sieci i poszli za Nim” (v. 20). Wiemy, że ci którzy byli uczniami Jana Chrzciciela dzięki jego świadectwu teraz zaczęli wierzyć w Jezusa jako Mesjasza (J 1,35-42).
My, dzisiejsi chrześcijanie, mamy radość głoszenia i dawania świadectwa naszej wiary, to stało się pierwszym głoszeniem z racji na to, że byli to tacy skromni i odważni ludzie, którzy odpowiedzieli wielkodusznie na wezwanie Jezusa. Na brzegiem jeziora, na gruncie nie do pomyślenia narodziła się pierwsza wspólnota uczniów Chrystusa. Świadomość tych początków niech zainspiruje w nas pragnienie zanoszenia słowa, miłości i czułości Jezusa w każdą sytuację, nawet najbardziej zamkniętą i niedostępną. Wszystkie przestrzenie ludzkiego życia są glebą, na którą pada ziarno Ewangelii, aby wzrastaływ niej owoce zbawienia.
Niech Maryja pomoże nam z matczynym wstawiennictwem odpowiedzieć z radością na wezwanie Jezusa i postawić się w służbie Królestwa Bożego.
Po modlitwie Anioł Pański
Drodzy Bracia i Siostry!
Jesteśmy w Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan. W tym roku ma ona jako temat, fragment zaczerpnięty ze św. Pawła, który wskazuje nam drogę do naśladowania: „Miłość Chrystusa przynagla nas do pojednania” W najbliższą środę zakończy się Tydzień Modlitwy, celebracją Nieszporów w bazylice świętego Pawła za Murami, z udziałem braci i sióstr z innych Kościołów i wspólnot chrześcijańskich obecnych w Rzymie. Zachęcam was do wytrwania w modlitwie, tak aby spełnić pragnienie Jezusa: „aby wszyscy stanowili jedno”.
W ostatnich dniach trzęsienie ziemi i ciężkie opady śniegu po raz kolejny stały się problemem dla wielu naszych braci i sióstr w środkowych Włoszech, zwłaszcza w Abruzji, Marche i Lazio. Jestem blisko w modlitwie i współczuciu do rodzin, którzy wśród ofiar mieli tam swoich bliskich. Zachęcam wszystkie osoby zaangażowane hojnie w działania humanitarne i pomocowe; także Kościoły lokalne, które pracują, aby złagodzić cierpienia i trudności.
Na Dalekim Wschodzie oraz w innych częściach świata, miliony mężczyzn i kobiet przygotowują się do obchodów księżycowego Nowego Roku, dnia 28 stycznia. Serdecznie pozdrawiam wszystkie rodziny, z nadzieją, że będą się one stawały coraz bardziej szkołą, w której można uczyć się wzajemnego szacunku, wzajemnej komunikacji i dbania o siebie nawzajem bezinteresownie. Niech radość miłości rozprzestrzenia się w rodzinach i promieniuje na całe społeczeństwo.
Pozdrawiam was wszystkich, wiernych z Rzymu i pielgrzymów z różnych krajów, w szczególności grupę dziewcząt z Panamy i studentów instytutu „Diego Sánchez” de Talavera la Real (Hiszpania).
Pozdrawiam Stowarzyszenie Nauczycieli Katolicki, dyrektorów, nauczycieli i wychowawców, którzy zakończyli 25 Kongres narodowy. Życzę im owocnej działalności edukacyjnej we współpracy z rodzinami.
Życzę wszystkim dobrej niedzieli. Proszę nie zapominajcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do zobaczenia.
Tłumaczenie: Radio Maryja
