W orzeczeniu Sądu Najwyższego nie chodzi jedynie o Mariusza Kamińskiego, ale o prawo łaski prezydenta, kompetencje sądów do orzekania i polityczne blokady sądownictwa. W ośmiu punktach wyjaśniamy istotę sprawy, która przeciw sobie postawiła niezależne sądy, władzę wykonawczą i przejęty przez PiS Trybunał Konstytucyjny.
1. Cała sprawa dotyczy ułaskawienia przez Andrzeja Dudę Mariusza Kamińskiego (dziś ministra – koordynatora służb specjalnych, a wcześniej szefa CBA) , jego zastępcy Macieja Wąsika oraz dwóch innych funkcjonariuszy Biura) . W 2015 r. zostali oni skazani (nieprawomocnie, czyli z możliwością odwołania się) przez sąd rejonowy w Warszawie na karę więzienia. Powód? Przekroczenie uprawnień i nielegalne działania CBA (chodziło o prowokację z 2007 r., w ramach której usiłowano wręczyć łapówkę Andrzejowi Lepperowi) .
2. Kamiński, Wąsik i dwaj inni funkcjonariusze złożyli apelację od tego wyroku do sądu okręgowego (który mógł uchylić, podtrzymać lub zmienić postanowienie sądu rejonowego) . Jednak nim sąd okręgowy wydał wyrok, Andrzej Duda ułaskawił wszystkich czterech. Było to działanie bez precedensu – dotąd prezydent korzystał z prawa łaski tylko wobec osób, skazanych prawomocnym wyrokiem (a postępowanie wobec Kamińskiego i reszty nadal się toczyło) . Warto zwrócić uwagę również na kontekst polityczny. Andrzej Duda skorzystał z prawa łaski w listopadzie 2015 r., już po wygranych przez PiS wyborach parlamentarnych, ale jeszcze przed powołaniem rządu Beaty Szydło. Dzięki ułaskawieniu Kamiński mógł objąć swoje obecne stanowisko ministra-koordynatora. Członek rządu nie może być bowiem skazany prawomocnym wyrokiem.
