W czwartek o godz. 21.30 sejmowa komisja sprawiedliwości skończyła prace nad prezydenckim projektem o Sądzie Najwyższym. Przyjęła wszystkie poprawki PiS. W najbliższą środę Sejm ma dokonać II czytania tego projektu i przyjętego we wtorek projektu o Krajowej Radzie Sądownictwa.
Za pozytywnym zaopiniowaniem dla Sejmu całości projektu prezydenta
Andrzeja Dudy, wraz z przyjętymi poprawkami PiS, opowiedziało się 13
posłów, 5 było przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.
74-stronicowy projekt o SN zakłada m.in. badanie przez SN skarg
nadzwyczajnych na prawomocne wyroki sądów, w tym z ostatnich 20 lat;
utworzenie w SN dwóch nowych izb, w tym Izby Dyscyplinarnej, z udziałem
ławników oraz przechodzenie sędziów SN w stan spoczynku po ukończeniu
65. roku życia, z możliwością przedłużania tego przez prezydenta.
– W drugim czytaniu oba projekty można jeszcze udoskonalić –
powiedział na koniec obrad wiceszef Kancelarii Prezydenta Paweł Mucha. – Prezydent dotrzymał słowa – dodał minister. Jak podkreślił to “dobre
projekty”. Zofia Romaszewska powiedziała, że “sądy są dla ludzi, a nie
ludzie dla sądów”.
– Projekty nie sprawią, że sądy będą pracować szybciej – mówił zaś
Borys Budka (PO). Zapowiedział, że będzie apelował do prezydenta ws. ustawy o KRS o ponowne weto. “Chcemy reformy sądownictwa, ale nie chcemy
położenia ręki przez polityków na niezależnych sądach” – oświadczyła
Kamila Gasiuk-Pihowicz z Nowoczesnej .
– To nie ostatni etap reformy – zapowiedział szef komisji Stanisław
Piotrowicz (PiS). – Zwyciężyła demokracja – podsumowała Krystyna
Pawłowicz (PiS).
Komisja odrzuciła wszystkie poprawki zgłaszane przez opozycję.
Przyjęto zaś wszystkie poprawki PiS (kilka wycofali sami autorzy).
Najważniejsze z nich to:
– wykreślenie możliwości wnoszenia do SN skargi nadzwyczajnej na
prawomocne orzeczenia sądów przez 30 posłów lub 20 senatorów oraz
przyznanie takiej kompetencji szefowi UOKiK;
– wykreślenie możliwości wnoszenia skargi w sprawach o wykroczenia;
– rozszerzenie autonomii finansowej i organizacyjnej Izby
Dyscyplinarnej SN oraz przyznanie jej członkom o 40 proc. wyższego wynagrodzenia od sędziów innych Izb;
– pozbawienie I prezesa SN prawa do opiniowania kandydatów na prezesów poszczególnych izb SN;
– określenie liczby stanowisk sędziowskich w SN na co najmniej 120;
– przyznanie w okresie przejściowym ministrowi sprawiedliwości, na
wniosek kierującego SN, prawa delegowania do SN sędziego sądu
powszechnego o “co najmniej 10-letnim stażu”;
– przyznanie prezydentowi możliwości powoływania nadzwyczajnych
rzeczników dyscyplinarnych do “dyscyplinarki” sędziego SN nie tylko
spośród sędziów, ale także – prokuratorów; prawo takie miałby ponadto
minister sprawiedliwości – gdyby takiego rzecznika nie powołał prezydent .
