Rankiem 10 maja 1940 roku rozpoczęła się niemiecka ofensywa na Francję, kończąca okres „dziwnej wojny” na froncie zachodnim. Jednocześnie wojska III Rzeszy zaatakowały Luksemburg, Holandię i Belgię. Rozpoczęła się operacja „Fall Gelb”, czyli plan pod…
. Po wypowiedzeniu jej, w ramach wypełniania sojuszniczych zobowiązań wobec Polski, Francja ogłosiła mobilizację. Jej wojska przekroczyły granicę z Niemcami, nie doszło jednak do poważniejszych starć. – Do maja 1940 roku prowadzono jedynie działania zaczepne bez większego znaczenia militarnego, a okres ten nazwano „dziwną wojną” – mówi dr Henryk Sikorski, historyk II wojny światowej. Po zakończeniu walk w Polsce, 6 października, zaproponował Francji i Wielkiej Brytanii pokój pod warunkiem uznania przez te kraje podboju Polski. Propozycja została odrzucona. Hitler chciał wówczas uderzyć na Francuzów jeszcze jesienią 1939 roku, jednak jego generałowie przekonali go, że przygotowania do nowej wyprawy wymagają więcej czasu. Do wiosny 1940 roku oba kraje szykowały się do wojny. W maju 1940 roku Niemcy dysponowali 141 dywizjami, niemal 2500 czołgami, blisko 5500 samolotami oraz 3,3 mln żołnierzami. Francuzi wspierani przez Brytyjski Korpus Ekspedycyjny, Belgów, Holendrów i Polaków mieli w sumie 144 dywizje, 3100 samolotów, prawie 3400 czołgów oraz 2,86 tys. żołnierzy. Swoje główne siły francuscy dowódcy 2 i 3 Grupy Armii skoncentrowali na Linii Maginota, liczącej ponad 400 kilometrów systemie fortyfikacji na granicy z Niemcami. Uznali ich obronę za najważniejsze zadanie. – Stratedzy znad Sekwany spodziewali się też, że Niemcy powtórzą manewr z I wojny i wkroczą na teren Francji od północy przez Belgię – podaje historyk. Rozmieszczono więc na północy kraju francuskie i brytyjskie siły, które miały ruszyć przeciwko nacierającym na Belgię oddziałom niemieckim. Niemcy mieli jednak inny plan pokonania Francji. Opracowana w lutym 1940 roku, przez gen. Ericha von Mansteina, strategia przewidywała zmasowane uderzenie czołgów przez Ardeny w kierunku Sedanu i Kanału La Manche. W ten sposób wojska mogły uderzyć w najsłabsze miejsce francuskiej obrony. To zadanie powierzono Grupie Armii „A” gen. Gerda von Rundstedta, rozmieszczonej na środku frontu. Dla zmylenia przeciwnika pierwsze uderzenie skierowano jednak na kraje Beneluksu. Miała je zająć Grupa Armii „B” dowodzona przez gen.
