Nie podano, po co został sporządzony ten zbiór i jakie miał źródła. W postscriptum do jednej z anegdot jest napisane, że została „usłyszana w Archangielsku“. Anegdoty pochodzą z czasów pieriestrojki w Związku Radzieckim w drugiej połowie lat 80. XX wieku i zawierają krytykę radzieckich władz.
Wersja kolejnej anegdoty opisuje, jak różni przywódcy państwa radzieckiego rozwiązują problem niejadącego pociągu. Lenin zbiera robotników i chłopów i prosi ich o zbudowanie nowych torów. Stalin rozstrzeliwuje maszynistów. Chruszczow rehabilituje rozstrzelanych i nakazuje przeniesienie torów z tyłu i ich położenie przed pociągiem. Breżniew zasuwa firankę i buja się, udając, że pociąg jedzie. Gorbaczow zwołuje wiec, na którym skanduje: „Torów nie ma! „.
W trzeciej anegdocie robotnik opuszcza zbyt długą jego zdaniem kolejkę do sklepu alkoholowego, aby „zabić Gorbaczowa“, lecz wraca, gdy odkrywa, że „tam kolejka jest jeszcze dłuższa“. Jeszcze jedna wersja znanej anegdoty głosi, że komunizm nie jest teorią naukową, ponieważ nie została wypróbowana na psach.
W innej anegdocie człowiek przychodzi do sklepu i pyta, czy jest mięso. Sprzedawczyni odpowiada: „Nie mamy ryb, a mięsa nie ma w sklepie naprzeciwko“.
