Słowami „Kochani moi” bp Józef Zawitkowski rozpoczynał każde swoje kazanie bo jak dobre ojczysko kochał wszystkich Był obrońcą wiary i
Odszedł do Pana w burzliwym czasie, gdy na ulice polskich miast wyległy grupy ludzi sprzeciwiających się wszystkiemu, co Polskę stanowi, wszystkiemu, co tak bardzo kochał i bronił z całych sił do końca swoich dni. Gdy buntownicy brutalnie wtargnęli nawet do kościołów i zaczęli szargać świętości, jego biskupie i ojcowskie serce tego już nie wytrzymało… Narodowy kaznodzieja Józef Zawitkowski, biskup z Łowicza, był Piotrem Skargą naszych czasów. Na bieżąco rozprawiał się z błędami, ujawniał zagrożenia i proroczo wskazywał drogę ku lepszej przyszłości narodu polskiego. Ta droga to braterstwo i wzajemna miłość, co wyraził w słowach swojej pieśni Abyśmy byli jedno (z muzyką ks. Wiesława Kądzieli), śpiewaną we wszystkich polskich kościołach. Czuwał nad naszymi sprawami i martwił się o Polskę. Już w 2014 r. w Wołominie powiedział: „Naród umiera! Odbierzcie jeszcze dzieciom miłość, a młodzieży rozum i zostanie nam Polska ugorem pachnąca!”. Poruszającą homilię wygłosił w Gietrzwałdzie w 2018 r., w której wskazał na Dekalog i podkreślił, że trzeba słuchać Boga, a nie ludzi, że trzeba kierować się dobrze uformowanym sumieniem. Wołał: „Wystarczy «nie zabijaj!». Nikogo i nigdy! Reszta jest od diabła”. O przykazaniu „nie cudzołóż!” stwierdził dosadnie: „Byliby ludzie piękni urodą czystego serca i czystych oczu, ale ludzie poplątali miłość z łajdactwem, małżeństwo z partnerstwem i tym grzechem zgniją narody”. Wielu z nas słuchało też z zapartym tchem słów, które wypowiedział 16 sierpnia 2020 r. podczas Mszy św. transmitowanej przez Polskie Radio. Padły wtedy wstrząsające słowa: „Bitwa o Polskę wierną Bogu i dziś trwa. Zalewa nas bezbożna ideologia, więc i ja wołam od Świętego Krzyża: Warszawo! Spałaś, gdy barbarzyńcy profanowali Chrystusa już nie czerwoną, ale tęczową flagą?!”. Wirtuoz słowa Wybitny znawca języka i mowy polskiej prof. Jan Miodek nazwał bp. Zawitkowskiego „lirykiem współczesnej polskiej ambony, zrośniętym wyjątkowo silnymi więzami z ziemią ojczystą i jej ludźmi”.
