Spór o status prawny właściciela TVN-u to część sporu o suwerenność.
Weto prezydenta Andrzeja Dudy wobec ustawy medialnej jest jednak dużym zaskoczeniem. Powszechnie spodziewano się ruchu o mniej radykalnego, czyli odesłania nowelizacji do Trybunału Konstytucyjnego, co byłoby rozwiązaniem kompromisowym, pozwalającym każdej ze strony na zachowanie twarzy. Prezydent przywołał szereg argumentów. Osobiście wolałbym, gdyby powiedział wprost: „wobec zagrożeń geopolitycznych nie możemy sobie pozwolić na konflikt ze Stanami Zjednoczonymi, nawet w sprawie, w której mamy rację „. Byłoby to jasne, czytelne, i dobrze oddające istotę głównego dylematu. Głowa państwa wybrała inną drogę, opierając argumentację na traktacie polsko-amerykańskim z 1990 o ochronie inwestycji. Cóż, uważam, że to jednak wątek poboczny, bo w traktacie nie przyznano firmom z USA prawa do omijania prawa polskiego, i to tak czytelnego jak w tej sprawie (zasada maksymalnie 49 proc. udziałów dla firm spoza Europy). Co więcej, trudno też uznać TVN za zwykłą inwestycję amerykańską. Amerykanie jej nie stworzyli, nie zainwestowali na jakimś „brown field” miliardów, które pracowałyby na rzecz naszego kraju. Oni po prostu kupili maszynkę do zarabiania pieniędzy i egzekwowania potężnego wpływu na opinię publiczną. Trudno również zgodzić się, że pozostawienie TVN-u w stanie obecnym to działanie na rzecz łagodzenia sporów. Problem polega na tym właśnie, że chodzi o stację w mojej ocenie niedoścignioną w kreowaniu napięć. Spór o status prawny właściciela TVN-u to część sporu o suwerenność, być może najbardziej dramatycznej kwestii naszych czasów.
