Styczniowy raport inflacyjny z USA zawierał wszystko to, czego Fed nie chciał widzieć. Zarówno główna, jak i bazowa miara inflacji były wyższe, niż
Styczniowy raport inflacyjny z USA zawierał wszystko to, czego Fed nie chciał widzieć. Zarówno główna, jak i bazowa miara inflacji były wyższe, niż oczekiwano. Dolar zyskuje, ale złoty zachowuje w tym otoczeniu zaskakującą stabilność.
Mimo że kluczowa z naszej perspektywy bazowa miara inflacji pozostała na niezmienionym poziomie 3,9 proc., niekorzystnie prezentuje się jej momentum, wskazujące na dalszy wzrost presji inflacyjnej. W wyniku publikacji raportu obligacje na całym świecie znacznie straciły, podobnie jak aktywa ryzykowne, które jednak zdołały przed końcem tygodnia odrobić większość strat. Dolar był jedną z najlepiej radzących sobie głównych walut, jego aprecjacja nie była jednak tak silna, jak można byłoby się spodziewać (ruch w granicach 1 proc. względem pozostałych walut G10).
Ten tydzień będzie dość spokojny – przynajmniej do czwartku (22.02), kiedy to opublikowane zostaną wstępne odczyty lutowych wskaźników PMI dla aktywności biznesowej w strefie euro, USA i Wielkiej Brytanii. Tydzień domknie szereg przemówień członków Fedu i wystąpienie na temat inflacji członkini Rady Prezesów EBC, Isabel Schnabel. Ogólnie rzecz ujmując, po ostatnim nieprzyjemnym zaskoczeniu inflacją w USA inwestorzy mogą być nieco bardziej nerwowi w okresie poprzedzającym publikację danych dotyczących presji cenowej w poszczególnych krajach.
Złoty, podobnie jak inne waluty rynków wschodzących, ucierpiał na spadku wycen dotyczących prędkiego cięcia amerykańskich stóp procentowych i idącym z tym w parze umocnieniu dolara po ostatnim odczycie inflacji w USA. Jego wyprzedaż była jednak relatywnie niewielka, a kurs EUR/PLN utrzymuje się wciąż w dolnej połowie przedziału 4,31–4,41, w którym pozostaje od trzech miesięcy.
