Apostoł trędowatych
Ryzykować życie na polu bitwy lub w czasie epidemii przez
kilka godzin czy dni jest możliwe dla ludzi o dobrym sercu ale
„Ryzykować życie na polu bitwy lub w czasie epidemii przez
kilka godzin czy dni jest możliwe dla ludzi o dobrym sercu, ale wejść
żywym do grobu, gdzie śmierć patrzy w oczy na co dzień i wielu zabiera
codziennie, jest wyrazem nadludzkiej odwagi“ – napisał jeden z francuskich
dzienników zaraz po śmierci o. Jana Beyzyma, w październiku 1912
r.
W kaplicy Arcybiskupów Krakowskich 13 marca 2002 r. kard.
Franciszek Macharski zamknął proces dochodzenia kanonicznego w sprawie
cudownego uzdrowienia młodego mężczyzny za wstawiennictwem sługi
Bożego o. Jana Beyzyma SJ. Zgromadzona dotychczas dokumentacja procesowa
została przekazana do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.
Jest nadzieja, że jeszcze w tym roku Jan Paweł II podczas sierpniowej
pielgrzymki do ojczyzny wyniesie na ołtarze o. Jana Beyzyma, opiekuna
trędowatych na Madagaskarze.
Oficjalnie proces kanoniczny dotyczący życia i świętości
o. Jana Beyzyma, polskiego jezuity, który swoje życie poświęcił najbiedniejszym
z biednych – trędowatym na Madagaskarze, rozpoczął się 17 grudnia
1989 r. w Krakowie, a następnego roku na Madagaskarze. Po dwóch latach
badań zebrana dokumentacja została przekazana Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych,
która dekretem z dnia 21 grudnia 1992 r. w obecności Ojca Świętego
Jana Pawła II ogłosiła heroiczność cnót o. Beyzyma.
8 grudnia 1993 r. w święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej
Maryi Panny oraz w setną rocznicę przybycia Apostoła Trędowatych
do Marany na Madagaskarze, na cmentarzu trędowatych, gdzie zgodnie
z życzeniem o. Beyzym został pochowany, w związku z procesem beatyfikacyjnym
dokonano ekshumacji jego zwłok w obecności abp. Philiberta Randriambololona
z diecezji Fianarantsoa na Madagaskarze oraz prowincjałów prowincji
jezuickich z Polski Południowej i Madagaskaru. Obecny na tej uroczystości
ówczesny prowincjał prowincji Polski Południowej, do której należał
o.
