Matko pociesz nas – zawierzamy Ci nasze „trudne dziś” a także „niepewne jutro” prowadź nasz Naród przez codzienność tak jak prowadziłaś go
Matko Pocieszenia, życia strzeż i zdrowia,
Od powietrza, wojny, ognia i przednowia,
O przeżegnaj, jak kraj długi,
Nasze prace, nasze pługi;
Ustrzeż bytu i imienia,
Święta Matko Pocieszenia, nie opuszczaj nas.
Na terenie Archidiecezji Warszawskiej, niedaleko Grójca leży wieś Lewiczyn. Stara tradycja związana z tą miejscowością głosi, że jeden z książąt mazowieckich odniósł w tym miejscu zwycięstwo nad nieprzyjacielem i na podziękowanie za pomoc bożą w walce wojsko książęce usypiało kopiec, zabudowano na którym wybudowano świątynie. W XIII wieku erygowano tu parafię. Miejscowa świątynia przetrwała 300 lat i w 1606 r. na jej miejscu wybudowano nowy bardziej okazały kościół drewniany, który został rozbudowany w drugiej połowie XVII wieku. W osiemnastym wieku został uszkodzony przez huragan i odbudowany dzięki czemu przetrwał do naszych czasów. Od siedemnastego wieku króluje tu Pani Ziemi Grójeckiej i Pocieszycielka Strapionych
Cudowny Obraz został sprowadzony do Lewiczyna przez rodzinę Oborskich i w 1604 r. podarowany kościołowi przez ks. Jana Opalińskiego, opata z Rokitna, który otrzymał obraz w spadku po matce.
Ustne przekazy ludowe autorstwo obrazu przypisują św. Łukaszowi Ewangeliście. Obraz został namalowany na cyprysowych deskach o wymiarach 85,5 x 118 cm. Pod względem formy przypomina obraz Matki Bożej Śnieżnej z bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie. Tego typu dzieła były rozpowszechnione na ziemiach polskich od końca XVI w. Obraz przedstawia Najświętszą Maryję Pannę z Dzieciątkiem na ręku. Maryja ubrana jest w czerwoną suknię przyozdobioną pod szyją paciorkami.
