Bieżące wydarzenia i publikacje z Białorusi, Litwy, Ukrainy, Rosji i innych krajów byłego ZSRR. Historia i kultura dawnych Polskich Kresów. Życie Polaków na Wschodzie dawniej i dziś. Szukanie swoich korzeni na Kresach. Najnowsze i archiwalne numery podziemnej polskiej prasy z Białorusi w wersji online.
1854 – zmarł gen. Józef Chłopicki herbu Nieczuja, wódz Powstania Listopadowego. Walczył w wojnie 1792 r., Insurekcji Kościuszkowskiej, Legionach Dąbrowskiego, armii Napoleona.
Pochodził z Kresów – urodził się w 1771 r. w Kapustyniach na Wołyniu. W swoim życiu służył w tylu różnych armiach, brał udział w tylu bitwach, tyle razy był ranny i zgromadził tyle orderów, że w każdej z tych dziedzin jest niekwestionowanym rekordzistą w historii naszego kraju.
Zaczynał jako 14-latek w wojsku polskim, jednak w 1788 r. zmienił barwy i zaciągnął się do armii rosyjskiej walczącej z Turcją. Po powrocie do kraju ponownie wstąpił do polskiego wojska i walczył przeciwko Rosji w wojnie 1792 roku, m.in. w bitwie pod Zieleńcami. Po wybuchu Insurekcji Kościuszkowskiej w 1794 r. widzimy go w szeregach powstańczych, gdy wraz z dywizją Ponińskiego broni linii Wisły.
Po III rozbiorze Chłopicki wyjeżdża na emigrację. Tam w 1797 r. zaciąga się do Legionów Dąbrowskiego, uczestnicząc we wszystkich wielkich bitwach tej formacji, m.in. z Rosjanami i Austriakami we Włoszech i zostaje ranny nad Trebbią. W 1807 r. przechodzi do Legii Polsko-Włoskiej i wraz z nią zdobywa twierdze na Śląsku. Wkrótce obejmuje dowództwo nowej formacji – Legii Nadwiślańskiej, którą Napoleon przerzuca do walk w Hiszpanii. Tam bierze udział w dwóch oblężeniach Saragossy, oblężeniu Tortosy (tu ponownie zostaje ranny), Saguntu, Walencji, bitwie pod Epilą i Tudelą. Walczy tak dzielnie i błyskotliwie, że otrzymuje od Napoleona tytuł barona.
