„Wielką rzeczą jest godnie umierać ale jeszcze trudniejszą jest mądrze i pięknie żyć” – mówił o śp Helenie Kmieć ks prałat Franciszek
„Wielką rzeczą jest godnie umierać, ale jeszcze trudniejszą jest mądrze i pięknie żyć” – mówił o śp. Helenie Kmieć ks. prałat Franciszek Ślusarczyk, który wygłosił w Libiążu homilię podczas Mszy św. pogrzebowej wolontariuszki misyjnej, zamordowanej 24 stycznia w Boliwii. Kustosz Sanktuarium Bożego Miłosierdzia podkreślał, że streszczeniem jej życia jest miłość względem Boga i wobec bliźnich. Libiaz 19.02.2017. Parafia sw. Barbary. Pogrzeb śp. Heleny Kmieć, wolontariuszki zamordowanej w Boliwii Ks. Ślusarczyk zauważył, że modlitwa przy trumnie Heleny Kmieć jest „podjęciem niełatwego egzaminu z wiary i miłości”, bo Jezus wzywa do miłowania wrogów i tych, którzy krzywdzą. „Człowiek bez miłości sam coraz bardziej karłowacieje i zamiast dorastać do tego, by być dzieckiem swojego Ojca, staje się dzieckiem paragrafów, nieustannych oskarżeń, pretensji i żalów, które nie tylko zamykają jego serce na miłość, ale napełniają je goryczą czy chęcią odwetu, który może jedynie ranić i niszczyć” – przestrzegał. Według niego, streszczeniem życia Helenki jest miłość względem Boga i wobec bliźnich. „Do Boliwii wyruszyła z krzyżem Chrystusa, który jest znakiem miłości, przebaczenia, trudu, cierpienia, ale i zwycięstwa” – wspominał duchowny. Powołując się na obraz Helenki, która w boliwijskiej ochronce malowała na ścianach kwiaty dla dzieci, które nie zaznały miłości, podkreślił, że to właśnie miłość i żywa wiara była przede wszystkim obecna w jej sercu. Kapłan wspomniał bolesny moment, kiedy wraz z bp. Janem Zającem przekazywał rodzinie i bliskim tragiczną informację o śmierci Heleny. „Nie była to łatwa misja, ale po wspólnej rozmowie z nimi oraz żarliwej, ufnej modlitwie, także o nawrócenie tych, którzy dokonali tej zbrodni, już w drodze powrotnej pojawiła się jedna, lecz ważna myśl: Jak wielkim skarbem jest żywa wiara; wiara, która pozwala nam patrzeć na te dramatyczne wydarzenia przez pryzmat tego, co dokonało się na Golgocie” – wyznał ze wzruszeniem. Ta wiara pozwala patrzeć na śmierć Heleny oczami Chrystusa, który w dzisiejszej Ewangelii mówi o miłowaniu nieprzyjaciół. „Jedynie miłość ożywia i umacnia naszą wiarę i nadzieję” – podkreślił ks. Ślusarczyk. Duchowny przyznał, że z ludzkiej perspektywy może pojawić się wątpliwość, czy warto było poświęcać się aż tak i narażać życie w dalekiej Boliwii. „Tajemnica i wartość męczeńskiej śmierci Helenki jest znana w pełni tylko Bogu, ale my patrząc oczami wiary mamy pewność, że warto pięknie żyć” – wyjaśniał, dodając że dzięki temu w chwili niespodziewanej śmierci rodzi się nadzieja na wieczne życie z Bogiem. Zdaniem kaznodziei, źródłem duchowego piękna, które emanowało z tragicznie zmarłej wolontariuszki, było codzienne życie w bliskości z Chrystusem, „w zasięgu Słowa Bożego i Eucharystii”. Dlatego Msza pogrzebowa Heleny jest przede wszystkim wielkim dziękczynieniem za to, że „naprawdę święci ludzie żyją tak blisko nas”. „Często znamy ich z imienia, doświadczamy na co dzień ich dobroci, mądrości, Bożego entuzjazmu, bezinteresowności, czystości serca; razem z nimi podejmujemy twórcze inicjatywy, ale w całej pełni uświadamiamy sobie oraz dostrzegamy ich duchowe piękno wówczas, kiedy od nas odchodzą – czasem w sposób nagły i niespodziewany” – stwierdził. ZOBACZ GALERIĘ ZDJĘĆ „Wielką rzeczą jest godnie umierać, ale jeszcze trudniejszą jest mądrze i pięknie żyć” – podkreślił ks. Ślusarczyk i opowiedział, że Helena wypełniając ankietę dla linii lotniczych, w których pracowała jako stewardessa, dała bardzo odważną odpowiedź na pytanie o bliższe i bardziej długofalowe plany. Wynika z niej, że ostatecznym celem jej życia była świętość. Na zakończenie kapłan przytoczył wiersz napisany przez Helenę w czasie nocnego czuwania w bazylice Grobu Pańskiego w Jerozolimie, w którym czytamy m.in.: „Bóg w swoim domu ociera oczy: Dlaczego dzielą, zamiast jednoczyć?”. Zauważył, że mimo ponad tysiąclecia dziejów chrześcijaństwa, w „naszym polskim domu” nadal jest wiele podziałów, uprzedzeń, zawiści. Zaapelował, by słowa Heleny odczytać przy jej trumnie jako „prosty, lecz wymagający” testament. „Prośmy wspólnie Jezusa Miłosiernego o ducha jedności, przebaczenia i odwagi w budowaniu naszej przyszłości na fundamencie Bożej prawdy i wzajemnej miłości” – zakończył. Mszy św. w libiąskim kościele św. Barbary przewodniczy kard. Stanisław Dziwisz. Obecni są także bp Jan Zając, bp Tadeusz Pieronek, bp Damian Muskus OFM, bp Leszek Leszkiewicz. Z Boliwii przyjechał wikariusz apostolski bp Antoni Reimann. Według gospodarzy uroczystości, w koncelebrze uczestniczy 120 księży. W świątyni, na placu przed kościołem oraz przy prowadzących do niego kościoła zgromadziło się ok. 4 tys. osób. Działy:
Tagi:

Similarity rank: 7.6

Sentiment rank: 3.1

© Source: http://niedziela.pl/artykul/27275/Ks-Slusarczyk-Helena-Kmiec-pokazala-ze
All rights are reserved and belongs to a source media.

Zmarła Danuta Szaflarska – poinformował TR Warszawa Danuta Szaflarska była w zespole stołecznego teatru
Zmarła Danuta Szaflarska – poinformował TR Warszawa. Danuta Szaflarska była w zespole stołecznego teatru. Artystka była laureatką wielu prestiżowych wyróżnień, między innymi otrzymała Wielką Nagrodę Dwóch Teatrów – Radia i Telewizji za całokształt pracy artystycznej i nagrodę honorową Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Operatorskiej „Camerimage”. W 2007 roku uhonorowano ją Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Ma swoją gwiazdę w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi. W 2009 roku otrzymała Złotą Kaczkę dla najlepszej aktorki stulecia kina polskiego. W ostatnich latach wystąpiła w filmach „Jeszcze nie wieczór”, „Janosik, prawdziwa historia” i w „Pokłosiu”. W 2012 roku zagrała w dokumencie „Inny świat”, poświęconym jej życiu, a dwa lata później w filmie Grzegorza Jerzyny „Między nami dobrze jest”. Danuta Szaflarska przyszła na świat 6 lutego 1915 roku w Kosarzyskach koło Nowego Sącza. W 1939 roku ukończyła Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej – PIST. W tym samym roku debiutowała na scenie Teatru na Pohulance w Wilnie. W ciągu dwóch lat zagrała tam około 20-tu ról w różnorodnym repertuarze, od klasyki po komedie obyczajowe. Podczas wojny w latach 1943-45 była aktorką Teatru Frontowego Armii Krajowej. Brała udział w Powstaniu Warszawskim jako łączniczka pseudonim „Młynarzówna”. Współorganizowała też wówczas słynne koncerty w murach Politechniki Warszawskiej. W zeszłym roku, z okazji 101 rocznicy urodzin Danuty Szaflarskiej Muzeum Powstania Warszawskiego zorganizowało akcję „złóż życzenia”. Po wojnie Danuta Szaflarska przez rok występowała w Starym Teatrze w Krakowie, a następnie w Łodzi w Teatrze Kameralnym. W 1949 roku po likwidacji tej sceny, wraz z zespołem Erwina Axera przeniosła się do Warszawy, z którą jest związana do dziś. Nagrody i wyróżnienia. W 2007 roku otrzymała nagrodę Feliksa Warszawskiego za najlepszą kobiecą rolę drugoplanową w spektaklu „Daily Soup” w Teatrze Narodowym. Została też wyróżniona jako najlepsza aktorka podczas 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, za kreację w filmie „Pora umierać” w reżyserii Doroty Kędzierzawskiej. W 2013 roku artystkę uhonorowano: Superwiktorem, Orłem za osiągnięcia życia, Gustawem, nagrodą Związku Artystów Scen Polskich oraz Złotym Berłem, przyznawanym przez Fundację Kultury Polskiej. W 2014-tym odebrała Diament Trójki, wyróżnienie Programu Trzeciego Polskiego Radia. W uznaniu wybitnych zasług dla kultury w 2005 roku została odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Dwa lata temu uhonorowano ją Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, za wkład w rozwój polskiej kultury oraz działalność na rzecz niepodległości i przemian demokratycznych. Działy:
Tagi:

Similarity rank: 12

Sentiment rank: 0

© Source: http://niedziela.pl/artykul/27276/Nie-zyje-Danuta-Szaflarska-Miala-102-lata
All rights are reserved and belongs to a source media.