To oznacza, że po realizacji tej inwestycji zakład w Płocku uzyska większą o kilka punktów procentowych ilość paliw z każdej baryłki ropy niż dotychczas. Uruchomienie instalacji planowane jest w 2020 roku. Podpisanie umowy jest pierwszym etapem realizacji inwestycji, której efektem będzie także podniesienie dostępności operacyjnej rafinerii, a tym samym wzrost generowanej marży. Zakładany poziom konwersji na instalacji Visbreakingu wyniesie około 40 proc., co przełoży się na dodatkowy uzysk produktów w ilości blisko 1200 ton na dobę. Wdrażany przez PKN Orlen projekt jest zgodny z realizacją celów ogłoszonej w grudniu 2016 r. nowej strategii spółki. Proces Visbreakingu jest technologią sprawdzoną i stosowaną już w grupie kapitałowej Orlen w rafineriach w Czechach oraz na Litwie. Instalacje Visbreakingu cechują najniższe nakłady inwestycyjne spośród wszystkich dostępnych technologii zagospodarowania pozostałości próżniowej.
Instalacja Visbreakingu służy w rafineriach charakteryzujących się głębokim przerobem ropy naftowej (uzyskujących tzw. produkty białe, jak gaz suchy i płynny, benzyna, nafta i olej napędowy), do m.in. uzysku dodatkowej ilości produktów lekkich z procesu termicznego krakingu (rozkładu) gudronu, czyli oleju ciężkiego będącego pozostałością procesu destylacji próżniowej ropy naftowej. W wyniku procesu destylacji mieszaniny poreakcyjnej uzyskuje się frakcje benzynowe i oleju napędowego.
Natomiast powstały w trakcie procesu gaz jest oddzielany i po oczyszczeniu z zawartości związków siarki zostaje wykorzystany jako paliwo technologiczne do podgrzewania surowca (ropy) w procesach rafinacji. Proces Visbreakingu jest stosowany głównie w rafineriach wytwarzających składniki lotne z użyciem wodoru, przy niskiej konwersji, które produkują duże ilości oleju napędowego.
