To ciągle jeszcze nieoficjalne, ale coraz więcej wskazuje na wymianę (być może nawet wszystkich) wiceministrów w resorcie obrony współpracujących z Antonim Macierewiczem. W ostatnich godzinach z Ministerstwem Obrony Narodowej mieli się pożegnać Bartosz Kownacki, Bartłomiej Grabski i Dominik Smyrgała. DziennikZbrojny.pl to portal o tematyce militarnej skierowany zarówno do pasjonatów jak i profesjonalistów. Kliknij i wejdź na stronę – zapraszamy!
To ciągle jeszcze nieoficjalne, ale coraz więcej wskazuje na wymianę (być może nawet wszystkich) wiceministrów w resorcie obrony współpracujących z Antonim Macierewiczem. W ostatnich godzinach z Ministerstwem Obrony Narodowej mieli się pożegnać Bartosz Kownacki, Bartłomiej Grabski i Dominik Smyrgała.
Bardzo już zdezaktualizowane zdjęcie, chociaż wykonane raptem dwa miesiące temu podczas przylotu pierwszego samolotu Boeing dla PSP. Z resortem obrony pożegnali się: Macierewicz, Dworczyk, Fałkowski, a prawdopodobnie także Kownacki, Grabski czy Smyrgała. Tak naprawdę pewnie nie mogą czuć się także wojskowi, znając politykę kadrową poprzedniego ministra, służbowe stanowiska przynajmniej części z nich wcale nie są takie oczywiste. A to tylko początek « drzewka genealogicznego ». fot. Mariusz Cielma/Dziennik Zbrojny
Niewiadomą pozostaje status odpowiedzialnego za międzynarodową współpracę podsekretarza stanu Tomasza Szatkowskiego, jego biogram zniknął ze strony internetowej MON, ale trzeba także dodać, że nie ma tam również informacji o powołanym 15 stycznia br. na stanowisko sekretarza stanu Tomaszu Zdzikocie. Na stronie resortu można znaleźć jedynie informację o powołanym w wyniku dużej rządowej rekonstrukcji w dniu 9 stycznia br., samym MON, Mariuszu Błaszczaku.
Podobnie do niespodziewanego odejścia ze stanowiska Ministra Obrony Narodowej Antoniego Macierewicza, można czuć zaskoczenie, że fala zmian sięga tak szybko coraz głębiej. Szczególnie, że armia czeka na kluczowe decyzje sprzętowe, a budżet finansowe. Odejście z resortu odpowiedzialnego za modernizację armii sekretarza stanu w MON Bartosza Kownackiego będzie należeć do równie zastanawiających, co i niepokojących. Wiele mówiono o finiszu decyzyjnym dla kluczowych projektów PMT, w tym przede wszystkim przeciwlotniczej Wisły, wskazaniu partnera dla podwodnej Orki oraz znajdującego się na zakręcie negocjacyjnym rakietowego Homara. Wymiana osoby w postaci Bartosza Kownackiego musi wpłynąć na terminowość wspomnianych zadań, nawet w sposób niezamierzony będzie czynnikiem paraliżującym dla niższego szczebla wypracowującego przynależne dla ich poziomu decyzje. W prowadzonych negocjacjach z partnerami zagranicznymi, nie będzie tak łatwo zamienić kluczowych dla systemu osób, uznając, że nic się nie stało. Wydaje się zatem, że zapowiedzi z okresu przejmowania obowiązków w MON coraz mniej mają wspólnego z hasłem kontynuacja. Takie zmiany muszą pociągnąć kolejne, zarówno personalne, organizacyjne, jak i w samych projektach. Nie zmienia się osoby odpowiedzialnej za projekty na tym etapie procedowania, jeżeli zależy nam na ich szybkiej i dotychczas ukierunkowanej finalizacji. Pomijając kwestię komunikatów w przestrzeni publicznej o szacunku dla pracy poprzednika, zapowiadają się faktycznie duże zmiany, niespotykane w obronności od listopada 2015 roku.
(MC)
