Zabijali je, gdy były pogrążone w hibernacji albo ledwo z niej się wybudziły. Możliwe, że w tym drugim przypadku zastawiali pułapkę przed wejściem do jaskini. Osłabione po zimowym śnie niedźwiedzie nie miały siły walczyć.
„Niedźwiedź jaskiniowy i brunatny oraz neandertalczycy konkurowali w Europie o zasoby (schronienie i żywność)” – tłumaczą w „Journal of Archaeological Science” naukowcy z Włoch. Zdaniem autorów publikacji te wielkie drapieżniki „odgrywały ważną rolę w organizacji nomadycznych neandertalskich grup łowieckich”. Mocny przeciwnik
Uczeni twierdzą, że niedźwiedzie jaskiniowe, które opanowały Europę podczas ostatniej epoki lodowcowej, były wówczas najbardziej niebezpiecznymi ssakami. „Przeciętne dorosłe samce były rozmiarów dzisiejszych grizli” – podkreślają w artykule. Ważyły średnio 600 kg, a niektóre osobniki nawet tonę. Żyły od 20 do 30 lat.
Samice były dużo mniejsze – osiągały 200-250 kg. Były płodne aż do 18. roku życia i rodziły zazwyczaj jedno lub dwa małe. Ich ciąża trwała siedem-osiem miesięcy, poród następował pod koniec zimowania w jaskiniach.
