Od lat ogniwa paliwowe są promowane jako jeden z napędów przyszłości. Dlaczego zatem niewiele firm bierze się za ich realne wykorzystanie? Według części analityków ta technologia ma zbyt wiele wad i zbyt wysoki poziom kosztów. Może być jedn
Niektórzy prognozują jednak, że w roku 2030 co dwunaste auto sprzedawane w Kalifornii, Niemczech, Japonii i Korei Południowej ma mieć ogniwa paliwowe, a w roku 2050 liczba takich aut na ulicach całego świata sięgnie 400 mln! Czy to nie nazbyt optymistyczna wizja?
Zwłaszcza, że zeszłym roku sprzedaż aut z ogniwami paliwowymi sięgnęła globalnie… 6475 sztuk. Choć dynamika jest znakomita – w 2017 r. zakupiono ich dwa razy tyle, co w sumie w latach 2013-2016.
Co dalej? Na ogniwa paliwowe zerkają z zainteresowaniem nie tylko producenci samochodów osobowych. Hydrogen Council (zrzeszający firmy działające w transporcie, energetyce i przemyśle) zakłada, że w roku 2030 po drogach będzie jeździć 350 tys. ciężarówek i 50 tys. autobusów napędzanych ogniwami. Poza tym z technologii korzystać będzie tysiące statków i pociągów. Dwadzieścia lat później liczba ciężarówek wodorowych powinna sięgnąć 15-20 mln a autobusów 5 mln. Taki napęd będzie też miał co piąty pociąg i co czwarty statek pasażerski.
Energetyka dostrzega zalety ogniw paliwowych w budowie niewielkich elektrowni, dostarczających energię najbliższej okolicy, co wyeliminowałoby potrzebę przesyłu prądu na duże odległości i pozwoliło uniknąć związanych z nią strat. Do roku 2030 w Japonii może pojawić się 5,3 mln gospodarstw domowych, które energię elektryczną i ciepło pozyskają z ogniw paliwowych.
