Edward Krynicki już nie zaczyna posiłków od dokładnego przyjrzenia się sztućcom leżącym na stole. Kiedyś wyłapywał w nich każde niedociągnięcie, każdą rysę. Po 27 latach pracy w Warszawskiej Fabryce Platerów Hefra w Legnicy zboczenie zawodo
Początek srebrzanego biznesu to 1824 rok. Fabrykę w Warszawie założył przybyły z Francji przedsiębiorca Alfons Fraget. Kilka lat później w 1856 r. doczekał się konkurencji. Juliusz Józef Henneberg otworzył własny interes. Ich produkty zdobiły stoły królów czy włodarzy na całym świecie. Fabryki, choć rozgrabione i wyniszczone, przeżyły zawieruchę dwóch wojen światowych.
W 1965 r. dawna fabryka Frageta połączona została z zakładami Henneberga. Od nazwisk założycieli powstała znana dziś marka Hefra. Fabrykę, która w 2002 roku została przeniesiona z Warszawy do Legnicy, 2,5 roku temu od KGHM wykupili prywatni akcjonariusze. W latach świetności firma zatrudniała (jeszcze przed połączeniem) ponad 700 osób. Miała przedstawicielstwa w Rumunii, Persji, Bułgarii, Grecji, Afryce Południowej, Kanadzie, Chinach, Meschedzie, Aleksandrii czy Kairze. Dziś, choć załoga jest dużo skromniejsza, wytwarza produkt równie luksusowy. Rzemieślnicy – jubilerzy, ślusarze, szlifierze – z doskonałą precyzją każdego dnia tworzą małe dzieła sztuki.
Proces produkcji to od blisko 200 lat w większości te same czynności. W ogromnej części wykonywane ręcznie. Rzemieślnicy sami składają nawet szczotki do szlifierek. Powstają ze specjalnej trawy morskiej sprowadzanej prosto z Meksyku. Także matryce przygotowywane są ręcznie przez grawerów. Na wykonanie jednego prostego wzoru trzeba poświęcić około 160 godzin pracy.
– Moglibyśmy zrobić linię automatyczną, która wypluwałaby z siebie setki tysięcy sztuk, ale czy wtedy nasz produkt byłby taki sam? Nie chcemy tego. Nasi klienci wiedzą, że jeśli coś ma być wyjątkowe, musi przejść nieco inną produkcję, bardziej wymagającą, czasochłonną – podkreśla Krystian Zawiślak, wiceprezes zarządu Hefry.
