W Polsce jedynie 4-8 proc. przedsiębiorstw spełnia warunki wdrożenia inteligentnej produkcji przemysłowej. Dla zdecydowanej większości polskich firm to abstrakcyjna, odległa przyszłość, powiązana z biurokracją i blichtrem politycznym. Jedna
– Bardzo dobrze – w najmniejszym stopniu nie odstajemy od poziomu rozwoju spawalnictwa w krajach europejskich. Istotnym czynnikiem jest fakt, że wielu producentów urządzeń i materiałów spawalniczych ma swoje przedstawicielstwa w Polsce, a jednocześnie szereg polskich firm wykonuje na zlecenie firm zachodnich, europejskich, amerykańskich czy kanadyjskich, różnorodne konstrukcje spawane, jak na przykład wieże wiatrowe, podzespoły mostów ze stali HSS, części silników lotniczych, podzespoły samochodów osobowych i ciężarowych itd.
Często zachodnie firmy spawalnicze przenoszą swoją produkcję do Polski, uruchamiając nowe zakłady produkcyjne urządzeń i materiałów spawalniczych, jak na przykład: Castolin, Esab, Lincoln Electric, KUKA, itd. Głównie z uwagi na nadal tanią siłę roboczą.
Od 2003 roku jestem ekspertem Grupy Technicznej TGS8 Funduszu Węgla i Stali w UE, odpowiedzialnej za jakość wykonania projektów naukowo-badawczych, między innymi w zakresie innowacyjnych technologii spawalniczych wytwarzania konstrukcji ze stali HSS (ang. high speed steel – stal szybkotnąca, stal stopowa używana do wytwarzania narzędzi do wysokowydajnej obróbki skrawaniem – red.) i UHSS (ang. ultra high strenght steel – stal o bardzo wysokiej wytrzymałości).
Martwi znikomy udział polskich jednostek naukowo-badawczych czy uczelni wyższych w tych projektach, wynikający ze znikomego wsparcia odpowiednich ministerstw i słabej aktywności polskich naukowców.
Jednakże jakość prac R&D, prowadzonych na przykład przez Instytut Spawalnictwa w Gliwicach, czy Instytut Metalurgii Żelaza w Gliwicach, jest często na wyższym poziomie niż podobnych jednostek badawczych UE.
