Nie ma Polaka, który nie znał by jego zdjęć. Jego pracę doceniano też zagranicę. Witold Sobociński, jeden z najwybitniejszych polskich operatorów filmowych zmarł w poniedziałek, 19 listopada, w Konstancinie-Jeziornej. – Sprawdź repertuar kin w całej Polsce. Nowości w świecie filmów, a także baza filmów
« Wybitny autor zdjęć filmowych, Nasz Nauczyciel, odszedł w wieku 89 lat » – napisano w poniedziałek na stronie łódzkiej « filmówki ». « Jeden z pierwszych absolwentów Wydziału Operatorskiego. (…) Od lat 80-tych nasz Nauczyciel – cieszący się olbrzymim szacunkiem studentów wykładowca Wydziału Operatorskiego. Wychował kilka pokoleń autorów zdjęć filmowych. Był jednym z najważniejszych wykładowców Szkoły w całej jej historii » – dodano.
Sobociński, jak przypomina Filmówka, współpracował z Jerzym Skolimowskim, Andrzejem Wajdą, Wojciechem Jerzym Hasem, Romanem Polańskim, Piotrem Szulkinem, Krzysztofem Zanusssi i Andrzejem Żuławskim.
Witold Sobociński urodził się 15 października 1929 r. w Ozorkowie koło Łodzi. W 1955 r. ukończył studia na Wydziale Operatorskim łódzkiej « filmówki ». W czasie studiów występował jako muzyk w zespole jazzowym Melomani, założonym przez Jerzego Matuszkiewicza – grał m.in. na perkusji i puzonie. W latach 1955-59 był realizatorem światła i operatorem kamery w ośrodku TVP w Łodzi, a następnie – od 1959 do 1964 roku – operatorem filmów dokumentalnych w WF « Czołówka ».
W roli operatora Sobociński zadebiutował w 1967 r. na planie filmu Jerzego Skolimowskiego « Ręce do góry » (wraz z Andrzejem Kostenką). Rok później pracował jako operator na planie « Wszystkiego na sprzedaż » Andrzeja Wajdy, a w kolejnych latach także m.in. « Życia rodzinnego » Krzysztofa Zanussiego (1970), « Wesela » Andrzeja Wajdy (1972), « Ziemi obiecanej » (1974, wspólnie z Edwardem Kłosińskim i Wacławem Dybowskim), « Smugi cienia » Andrzeja Wajdy (1976), « Trzeciej części nocy » Andrzeja Żuławskiego (1971), « Sanatorium pod Klepsydrą » Wojciecha Jerzego Hasa (1973).
Pracował też przy « Śmierci prezydenta » Jerzego Kawalerowicza (1977), « Szpitalu Przemienienia » Edwarda Żebrowskiego (1978), « O-Bi, O-Ba. Koniec cywilizacji » Piotra Szulkina (1984), « Piratach » (1986) i « Frantic » (1988) Romana Polańskiego oraz, za który film był kilkukrotnie nagradzany, « Wrót Europy » w reż. Jerzego Wójcika (1999).
Od 1980 r. był wykładowcą w łódzkiej « filmówce », kształcił studentów na Wydziale Operatorskim.
Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu wybitnych osiągnięć w działalności artystycznej i za zasługi w pracy dydaktycznej (1998), Nagrodą Międzynarodową za całokształt twórczości przyznaną przez Amerykańskie Stowarzyszenie Operatorów Filmowych (2002), Polską Nagrodą Filmową « Orzeł » za Osiągnięcia Życia (2007), medalem « Zasłużony Kulturze Gloria Artis » (2008), Platynowymi Lwami za całokształt twórczości w Gdyni (2012), Nagrodą Specjalną Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych PSC (2014) oraz Nagrodą Stowarzyszenia Filmowców Polskich za wybitne osiągnięcia artystyczne (2017).
