Ślimaki nagoskrzelne, przystrojone łagodnym różem, iskrzącym błękitem, agresywnym oranżem, a nawet dziewiczą bielą, porzuciły niewygodne muszle, chroniące większość morskich mięczaków. Zamiast ruchomej twierdzi wiele morskich ślimaków wykształciło inny sposób obrony. Poza wodą te jaskrawo ubarwione zwierzęta wydzielają ostry owocowy zapach. Ryby najwyraźniej są wrażliwe na te wonie, gdyż w przyrodzie ślimaki nagoskrzelne mają niewielu wrogów. W eksperymentach laboratoryjnych niedoświadczone ryby połykały dorosłe ślimaki, ale natychmiast pospiesznie je wypluwały.
Drzewo rodowe ślimaków nagoskrzelnych ma kilka gałęzi, z których dwie są najważniejsze: i.
