„Bóg który jest Ojcem i lepiej od nas rozumie potrzeby swoich dzieci domaga się od nas codziennego odmawiania Różańca” s Łucja
Siostra Łucja dos Santos (1907–2005), świadek objawień fatimskich w 1917 roku i pośredniczka w przekazaniu przez Matkę Bożą nabożeństwa pięciu sobót, uważana jest za największą w historii Kościoła wizjonerkę i mistyczkę, której było dane w pełni zrozumieć tajemnicę Niepokalanego Serca Maryi.
Od października 1925 roku do marca 1948 roku siostra Łucja przebywała w zakonie doroteuszek, najpierw w Hiszpanii (Pontevedra, Tuy), a ostatnie dwa lata w Sărdao, w Portugalii. 25 marca 1948 roku otrzymała pozwolenie papieża Piusa XII, aby przejść do klauzurowego zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w Coimbrze, w środkowej Portugalii. Mogła więc, tak jak pragnęła od lat, poświęcić się bez reszty modlitwie. Uroczyste śluby w Karmelu złożyła 31 maja 1949 roku, przyjmując imię zakonne Maria od Jezusa i Niepokalanego Serca.
13 lutego 2005 roku, po trzymiesięcznej chorobie, siostra Łucja zmarła w wieku 98 lat. Na tę okoliczność w Portugalii został ogłoszony dzień żałoby narodowej. W trzecią rocznicę śmierci siostry Łucji, 13 lutego 2008 roku, papież Benedykt XVI wydał zgodę na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego przed upływem wyznaczonego przez prawo kanoniczne okresu pięciu lat od jej śmierci. Proces ten na poziomie diecezjalnym zakończył się 13 lutego 2017 roku w dwunastą rocznicę śmierci Łucji. 22 czerwca 2023 roku papież Franciszek podpisał dekret Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych o uznaniu heroiczności cnót siostry Łucji. Od tego momentu przysługuje jej tytuł Czcigodnej Sługi Bożej. Do aktu beatyfikacyjnego konieczne jest jeszcze uznanie cudu za jej wstawiennictwem.
PONIŻEJ FRAGMENT KSIĄŻKI MARII WACHOLC [KLIKNIJ]: « Poznaj moc Rożańca Świętego ». CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!
Siostra Łucja w czasie swego pobytu w klasztorze karmelitańskim w Coimbrze otrzymywała liczną korespondencję z pytaniami dotyczącymi objawień oraz przekazanego przez Matkę Bożą orędzia. Proszono ją także o wyjaśnienie różnych wątpliwości dotyczących m.in. odmawiania Różańca. Korespondencja była tak liczna, że siostra Łucja nie zdołała odpowiedzieć wszystkim adresatom. Z tego powodu postanowiła napisać książkę, która zawierałaby odpowiedzi na wszystkie zadawane jej pytania. W ten sposób powstało jej cenne dzieło « Apele Orędzia fatimskiego ». Główną jego część stanowią wyjaśnienia dotyczące orędzia Matki Bożej, ujęte w dwudziestu rozdziałach poświęconych poszczególnym wezwaniom. Jest tam opisane m.in. wezwanie do wiary, nadziei, miłowania Boga, wezwanie do modlitwy, ofiary, świętości czy uczestnictwa w Eucharystii. Różańcowi siostra Łucja poświęciła rozdział zatytułowany „Wezwanie do codziennego odmawiania Różańca” oraz całą część czwartą książki, która zawiera komentarz i rozważania piętnastu tajemnic.
Siostra Łucja, jako świadek objawień w Fatimie, prośbę o codzienne odmawianie Różańca usłyszała z ust Matki Bożej kilkakrotnie. Dlatego zachęcając nas do spełnienia tej prośby, mówi o Różańcu z głębokim przekonaniem i żarliwością. Ogromne znaczenie w ukształtowaniu jej pobożności maryjnej miał fakt, że już podczas pierwszego objawienia, tak jak Hiacynta i Franciszek, otrzymała jako cnotę wlaną wielką miłość do Matki Bożej. Ta miłość przynaglała ją do spełnienia wszystkich Jej próśb.
W rozdziale poświęconym Różańcowi siostra Łucja przypomina prośbę wypowiedzianą przez Maryję już podczas pierwszego objawienia: „Odmawiajcie codziennie Różaniec, aby nastąpił pokój na świecie i koniec wojny”. Prośbę o codzienne odmawianie Różańca w intencji zakończenia wojny Maryja ponawiała we wszystkich kolejnych objawieniach.
