Choć w liturgii Kościół dziś świętuje niedzielę to jednak tak się składa że dziś właśnie przypada – po raz pierwszy – liturgiczne
Choć w liturgii Kościół świętuje dzisiaj niedzielę, to jednak tak się składa, że dziś właśnie przypada – po raz pierwszy – liturgiczne wspomnienie Błogosławionych Męczenników: Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich siedmiorga dzieci, „Samarytan z Markowej”. Może po ludzku nieco nam i szkoda, że to ich pierwsze po uroczystej beatyfikacji wspomnienie, poniekąd przysłania świętowanie Dnia Pańskiego, ale może to też i jakiś szczególny znak, bo przecież byli to właśnie ludzie, którzy zawsze w ukryciu,
bez rozgłosu, w cichości, w tej ewangelicznej „izdebce” swego domu po prostu żyli Ewangelią.
W prostej i szczerej pobożności małżonków Józefa i Wiktorii ważne miejsce miała Matka Boża. Oboje należeli przecież do parafialnego Bractwa Żywego Różańca, każdego dnia ze swymi dziećmi klękali do modlitwy różańcowej, śpiewali w domu Godzinki, a nad ich szczęśliwym choć skromnym życiem czuwała troskliwie Matka Najświętsza z domowego obrazu.
To od Niej pewnie uczyli się tego, co po ludzku zawiodło ich na śmierć, a po bożemu ku życiu w pełni. Od Matki Bożej, skrytej w różańcowych tajemnicach, uczyli się żyć Ewangelią i jak Ona rozważali i zachowywali wszystkie te słowa w swoich sercach (por. Łk 2, 19. 51b).
Niezwykłą pamiątką po Błogosławionej Rodzinnie Ulmów jest ich domowa Biblia, w której na czerwono zakreślili Jezusową przypowieść o Dobrym Samarytaninie, a przy niej wielkimi literami napisano: „TAK”.
