O Marii z Magdali wiemy jedynie tyle że Jezus wkroczył w jej życie uwalniając ją od siedmiu złych duchów Owa liczba podkreśla wielki ciężar
Maria Magdalena, a raczej Maria z Magdali, bo tak naprawdę po imieniu świętej Ewangelia wspomina miejscowość, z której owa kobieta pochodziła. Czyni tak, by odróżnić ją od innych Marii, które wspominane są w jej tekstach, poczynając od Matki Jezusa. Imię Maria było bowiem równie popularne w czasach biblijnych jak dziś. My posługujemy się jego greckim brzmieniem. W języku aramejskim wymawiano je jako „Mariam”, zaś po hebrajsku „Miriam”. Jak zatem zwracano się do naszej bohaterki? Pewnie zależało to od sytuacji i od tego, kto ją spotykał. Dla nas jej imię zostało zachowane w grece, gdyż w tym języku spisano teksty natchnione Nowego Testamentu. Nie jest też jednoznaczna treść, która kryje się pod tym imieniem. Może ono określać gorycz lub smutek, a także odpowiadać słowu „pani”. Może również oznaczać przyczynę radości lub ukochaną (przez Jahwe). To ostatnie znaczenie jest dość niepewne i opiera się na związkach z egipskim słowem mrjt – ukochana. Które z nich wiąże się z kobietą, o której opowiada Ewangelia? Czy znajdziemy jedno właściwe, czy też wszystkie po trochu oddają dzieje jej życia: te związane z goryczą i bólem doświadczenia zła, te naznaczone radością uwolnienia z sideł szatana, i te, w których odnalazła głębię i piękno miłości Boga? Tu pozostawmy każdemu miejsce na własną odpowiedź.
Magdala to miejscowość, z którą wiązało się jej życie. Ta nazwa oznacza wieżę, twierdzę lub zamek. Talmud nazywał tę miejscowość Migdal Nunaja – wieża rybna. Grecy nazywali ją Tarichea – solone ryby. Te określenia nawiązywały do głównego zajęcia mieszkańców Magdali. I znów pojawią się znaki zapytania. Nie chodzi jednak wcale o nazwę, lecz o to, czy było to miejsce jej urodzenia czy też przybyła tam i spędziła znaczną część swego życia. Jedno jest pewne: była z tą miejscowością mocno związana, i to ona określała jej tożsamość.
Było to małe miasteczko znajdujące się na północ od Tyberiady, miasta założonego przez Heroda Antypasa. Tyberiadę wzniesiono nieopodal gorących źródeł, znajdowała się na ważnym szlaku handlowym, a zamieszkiwali ją bogaci urzędnicy i handlarze. Zbudowano w niej stadion, pogańskie świątynie i synagogi. Pobożni Żydzi ją omijali. Uważali, że to miejsce nieczyste, bo postawione na cmentarzach. Dla wielu ludzi jednak była wielką atrakcją ze względu na możliwość szybkiej kariery i awansu. Magdala znalazła się w jej cieniu. Zdaje się, że nowa stolica ukierunkowywała ambicje jej mieszkańców, gdyż i tę miejscowość przeniknęła kultura rzymska.
