Atomistyka nie okazała się jego powołaniem. Od reaktorów jądrowych bardziej pociągała go informatyka i dzięki niej zaszedł naprawdę daleko. Jarosław Urbańczyk od 2000 r. związany z grupą Skanska — jednym z największych koncernów budowlanych
Jakie były podwaliny pod karierę Jarka Urbańczyka (on sam unika formalnego tonu)? Nie takie oczywiste, jak można by przypuszczać, bo na szkołę średnią wybrał Technikum Nukleoniczne w Otwocku — jedyne w Polsce, które kształciło kadrę techniczną dla Instytutu Badań Jądrowych.
— Historia była bardzo prosta. Pochodzę z Otwocka, a moi rodzice pracowali tam w Instytucie Badań Jądrowych. Bardzo liczyli, że pójdę w ich ślady — wspomina w rozmowie z portalem WNP. PL.
— Poza tym, w czasach, gdy szedłem do szkoły średniej, bardziej liczyła się bliskość domu niż profil szkoły. Ponieważ już wtedy interesowałem się elektroniką, a była ona w programie Technikum, to zdecydowałem się tam zdawać — dodaje.
Jak podkreśla, na przełomie lat 80. i 90. była to bardzo dobra szkoła o wysokiej renomie i poziomie nauczania.
— Niestety pozwoliła mi ona również zrozumieć, ku rozpaczy rodziców, że nie widzę swojej przyszłości w atomistyce. Coraz bardziej od reaktorów jądrowych pociągało mnie IT — komputery, sieci i serwery — mówi Jarek.
Dlatego zdecydował się zdawać na Politechnikę Warszawską na Wydział Elektryczny, gdzie zdobył dyplom ze specjalizacji „Elektronika w Zarządzaniu”. Po ukończeniu studiów zaczął pracować w branży IT — w małej wówczas firmie Net-Technology.
— Na szczęście czasy były takie, że dyplom i specjalizacja w żaden sposób nie ograniczały branży, w której można było robić karierę. Moi koledzy ze studiów wylądowali np. w bankowości — wskazuje nasz rozmówca.
