Byłem dość naiwny, bo patrzyłem tak: sam jestem HR-owcem kilkadziesiąt lat, zatrudniałem i specjalnie się na ludziach nie zawiodłem. Ale systemu, w którym tak wszystko pięknie pracuje, nie zbudowałem. Nareszcie robię to teraz — mówi Adam Gó
— Nie dziwię się, że Niemcy próbują reagować, bo gigantyczna firma o takiej historii sama czuje, że w pewnych dziedzinach jest ociężała, nieruchliwa, obarczona procedurami…
A czy Asseco zachowuje ducha start-upu? Jeśli oznacza on stałe poszukiwanie innowacji, umiejętność świeżego spojrzenia na otaczającą rzeczywistość, no to zdecydowanie tak.
To jednak nie jest proste, bo do tego potrzebny jest twórczy niepokój. A kiedy pracownik jest syty, spokojny, ma za mało obaw, to z czasem go to usypia. Jeśli ktoś dostaje przyzwoite pieniądze przez 10 czy 15 lat i nie jest niepotrzebnie rozrzutny, nierzadko ceni sobie stabilizację, finansowy i życiowy status. I kolejne premie za inwencję czy osiągnięcia wymagające mobilizacji i wysiłku zaczynają odgrywać drugorzędną rolę.
Sztuką jest tak zarządzać ludźmi, aby czerpali z pracy satysfakcję, a przy tym nie zgubili codziennej motywacji i tego «startupowego» ducha. Niestety nam też nie wszystko się pod tym kątem udało.
