Nadzieja jest potrzebna człowiekowi, by mógł on żyć pełnią życia – czytamy w słowie rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II ks. prof. dr. hab. Antoniego Dębińskiego na Wielkanoc 2019. List jest przeznaczony do odczytania w kościołach w drugi dzień Świąt Wielkanocnych.
Nadzieja jest potrzebna człowiekowi, by mógł on żyć pełnią życia – czytamy w słowie rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II ks. prof. dr. hab. Antoniego Dębińskiego na Wielkanoc 2019. List jest przeznaczony do odczytania w kościołach w drugi dzień Świąt Wielkanocnych.
Składając świąteczne życzenia, przytacza słowa św. Pawła, w którym zawarte jest przesłanie nadziei: „Bóg, dawca nadziei, niech wam udzieli pełni radości i pokoju w wierze, abyście mocą Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję” (Rz 15,13). Rektor KUL podkreśla, że to wielkanocne życzenie jest potrzebne ludziom wszystkich czasów, również nam współczesnym.
W kontekście nadziei pisze też o Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, który po obchodach stulecia swego istnienia, wchodzi w drugie stulecie działalności.
BP KEP
***
Publikujemy pełny tekst listu:
Słowo Rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
na uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego 2019 roku
Zmartwychwstały Chrystus ostoją naszej nadziei
I. „Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja”
Te słowa z wielkanocnego hymnu, który wczoraj śpiewaliśmy przed czytaniem z Ewangelii św. Jana, są odpowiedzią Marii Magdaleny na prośbę, którą Kościół kieruje do niej także i dziś: „Mario, ty powiedz, coś w drodze widziała?”. Po doświadczeniu Ogrójca, drogi krzyżowej i Golgoty, po dniach przygnębienia, lęku i niepewności, a nade wszystko po wydarzeniach owego poranka pierwszego dnia po szabacie i po osobistym spotkaniu z Mistrzem ta uczennica Pana – wraz z innymi kobietami i apostołami – głosi radosną nowinę: „Zmartwychwstał już Chrystus”.
Dzielimy dzisiaj radość kobiet, które stały się pierwszymi zwiastunkami wielkanocnej nowiny. Z ich świadectwa, z ich spotkania ze Zmartwychwstałym rodzi się nasza nadzieja, bo – jak Maria i pozostałe kobiety – czujemy się adresatami słów Chrystusa: „Nie bójcie się!” (Mt 28,10), które są wezwaniem do porzucenia wszelkiego lęku. Nie musimy się bać, bo Dobro pokonało przewrotność i śmierć. Nie musimy się bać, bo Prawda pokonała kłamstwo. Nie musimy się bać, bo Miłość pokonała grzech.
Zmartwychwstanie Chrystusa jest fundamentem, stoi w centrum naszej wiary i naszej nadziei. Ufamy, że nasz Pan nie pozostawił nas samym sobie, ale idzie z nami i wskazuje nam pewną drogę ku Bogu Ojcu. On także posyła nas z radosnym i pełnym otuchy orędziem do naszych sióstr i braci. Posyła nas, by dzielić się nadzieją ze wszystkimi ludźmi, zwłaszcza z tymi, którzy ją utracili.
II. „Bóg […] przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei” (1P 1,3)
Pośród wielu życzeń, które św.
