Coraz więcej osób rejestruje się w bazie potencjalnych dawców szpiku. Obok nas, może nawet za ścianą, żyją biorcy i dawcy. Ci, których uratowano i ci, którzy dali innym szansę na życie.
Do tych ostatnich zalicza się m.in. Marcin Kuś z Myślenic. 37-latek, mąż i ojciec dwójki dzieci, kilka lat temu zarejestrował się w bazie dawców szpiku i… zapomniał o tym. Przypomniał mu telefon z fundacji, który zadzwonił mniej więcej 2,5 roku później. Usłyszał, że jest ktoś, kto potrzebuje pomocy. Jego genetyczny bliźniak. I pytanie czy nadal podtrzymuje wolę oddania szpiku. — Odpowiedziałem: tak — mówi Marcin.
Potem sprawy potoczyły się szybko. Badania mające potwierdzić, że jest całkowicie zdrowy i nic nie stoi na przeszkodzie, aby mógł zostać dawcą. Przygotowania do pobrania komórek (w jego przypadku pobrano je z krwi) i wreszcie samo pobranie. Odbyło się w grudniu ubiegłego roku w klinice w Krakowie. Trwało 4 godziny. — Wtedy dowiedziałem się, że to mężczyzna w średnim wieku, pochodzący z Niemiec — mówi. Niedawno, bo kilkanaście dni temu otrzymał kolejne informacje: — Przekazano mi, że jego stan zdrowia poprawił się na tyle, że został wypisany z klinki.
