Słoma wśród rolników budzi spore kontrowersje. Dla jednych to źródło ściółki czy cenny nawóz, przez innych traktowana jest jak kłopotliwy odpad. Pozostawienie jej na polu ma swoje zalety, ale też i ograniczenia. Jak wykorzystać jej potencjał, aby nie sprawiała problemów?
Słoma wśród rolników budzi spore kontrowersje. Dla jednych to źródło ściółki czy cenny nawóz, przez innych traktowana jest jak kłopotliwy odpad. Pozostawienie jej na polu ma swoje zalety, ale też i ograniczenia. Jak wykorzystać jej potencjał, aby nie sprawiała problemów?
Podczas uprawy każdej rośliny wytwarza się plon główny (będący źródłem dochodu), jak i plon uboczny, który także może zostać sprzedany. W przypadku roślin kombajnowych nazywa się go słomą, niezależnie od rodziny botanicznej zebranej rośliny. Oprócz warunków siedliskowych, gatunek uprawianej rośliny ma ogromny wpływ na ilość wytworzonej słomy, jej skład chemiczny (tab.), ale także na jej strukturę, a co za tym idzie – na większe lub mniejsze problemy z polowym zagospodarowaniem. Przedplony takie, jak bobowate grubonasienne są uważane za bardzo dobre, także z uwagi na pozostające w słomie składniki pokarmowe, a potencjał do jej produkcji nie jest zbyt wysoki, przez co łatwo jest rozdrabniana przez sieczkarnię kombajnu. Rzadko też ich słoma jest zbierana z pola. Odmienna sytuacja jest, gdy mamy do czynienia ze słomą zbożową. Z założenia jest ona znacznie dłuższa niż innych gatunków. Szczególnie długie źdźbła wytwarza żyto. Negatywny wpływ suszy w ostatnich latach wpływa nie tylko na wysokość plonów, lecz także na ich jakość. Nie inaczej dzieje się także ze słomą, która nienaturalnie dojrzewa, zasycha. Ma w sobie pewną pulę składników pokarmowych, których na skutek niedoborów wody roślina nie była w stanie przekazać do nasion czy ziarna. Zjawisko to sprawia, że słoma jest mniej podatna na łamanie, łatwiej się nawija na motowidle i później także podczas uprawek może ciągnąć się na narzędziach uprawowych. Słoma stanowi źródło ściółki w gospodarstwach z obsadą zwierzęcą jest zbierana z pola. Można ją także przeznaczyć na opał.
Zależnie od sposobu jej przeznaczenia zmienia się przygotowanie stanowiska pod rośliny następcze. Jeśli słoma wyjeżdża z pola, na nim zostaje tylko krótka ścierń. Wydawać by się mogło, że nie ma nic łatwiejszego niż przygotowanie takiego stanowiska pod siew. Istnieje jednak kilka wad zbioru słomy, które można nazwać technicznymi.
