Przed tygodniem rozpoczęliśmy szczególny miesiąc Jest to czas kiedy w naszych palcach przesuwamy różańcowe ziarna Z tej okazji chciałbym byśmy
Wprowadzeniem do tej części rozważań, niech będą słowa znanego mariologa, o. Stefana de Fioresa: „Kiedy Maryja wyrusza z jakąś misją, którą otrzymała od Boga, to nie w drobnych, marginesowych sprawach, ale chodzi zawsze o wielką sprawę losów świata i zbawienia ludzi”.
Pierwszym miejscem, do którego się udamy będzie Tuluza we Francji. To tutaj w 1215 r. św. Dominikowi Guzmanowi wielokrotnie ukazała się Matka Boska i wspierała go w wysiłkach zakładania zakonu, w działalności kaznodziejskiej oraz w walce przeciwko heretykom XII wieku — albigensom i waldensom. Podczas jednego z objawień Matka Boża zaleciła Dominikowi modlitwę różańcową jako ważną i skuteczną broń przeciwko nieprzyjaciołom prawdziwej wiary.
Psałterz o którym mówiła Maryja, to według tradycji — właśnie różaniec: połączenie modlitwy ustnej (wypowiadania formuł modlitewnych) z medytacją nad tajemnicami zbawienia. Jego nazwa odwoływała się do liczby stu pięćdziesięciu psalmów, którym w Psałterzu Anielskim odpowiadało tyleż „zdrowasiek”.
Zapraszamy również do modlitwy różańcowej
Z pism Ojca Pio
„Uniżenie po łacinie nazywa się pokorą, a pokora uniżeniem. Dlatego gdy Najświętsza Dziewica mówi w Magnificat: «bo wejrzał na uniżenie służebnicy swojej», chce powiedzieć, że wejrzał na jej pokorę i lichość. Niemniej jednak istnieje różnica między cnotą pokory a uniżeniem, bowiem pokora to świadomość własnej lichości. Najwyższym zaś stopniem pokory jest nie tylko uznanie własnego uniżenia, ale jego pokochanie.
