Bez wątpienia był jednym z najważniejszych muzyków w historii polskiego jazzu. Tomasz Stańko nie żyje. Miał 76 lat, zmarł po dugich zmaganiach z chorobą nowotworową. — Przeczytaj zanim zobaczysz: recenzje muzyczne
Nie było drugiego takiego trębacza w historii polskiego jazzu. Światowej sławy muzyk, Tomasz Stańko odszedł dziś po długich zmaganiach z rakiem. W ostatnich miesiącach muzyk już nie koncertował. Zmarł dziś nad ranem. Informację o jego śmierci przekazała córka.
Był bez wątpienia mistrzem swego instrumentu. Zarówno, kiedy grał swój ukochany jazz, jak i wtedy kiedy grał muzykę popularną — grał z niespotykaną maestrią, w swoim charakterystycznym stylu.
Urodził się podczas II Wojny Światowej, w 1942 roku w Rzeszowie. Muzyką zajmował się od wczesnych lat sześćdziesiątych, kiedy to grał w zespole Jazz Darings.
Grał na całym świecie, współpracował m.in. Cecilem Taylorem, Janem Garbarkiem, Peterem Warrenem, Stu Martinem, Donem Cherrym, Garym Peacockiem, Davem Hollandem, Dino Saluzzim. Nagrywał i koncertował z czołówką polskiej muzyki, m.in. z Michałem Urbaniakiem, czy Anną Marią Jopek.
Aktywnie zajmował się też organizacją życia jazzowego. Był organizatorem, a także często grał w Bielsku-Białej, na tamtejsze jesieni jazzowej.
Komponował muzykę filmową, nagrywał z artystami zaliczanymi do kręgu muzyki popularnej, ale nade wszystko znany był z jazzu. Do jego najważniejszych płyt zalicza się m.in. «Music for K.», «Witkacy — Pejotl», «Freelectronic: Switzerland», «Suspended Night».
