Nie ma Polaka, który nie znał by jego zdjęć. Jego pracę doceniano też zagranicę. Witold Sobociński, jeden z najwybitniejszych polskich operatorów filmowych zmarł w poniedziałek, 19 listopada, w Konstancinie-Jeziornej. — Sprawdź repertuar kin w całej Polsce. Nowości w świecie filmów, a także baza filmów
«Wybitny autor zdjęć filmowych, Nasz Nauczyciel, odszedł w wieku 89 lat» — napisano w poniedziałek na stronie łódzkiej «filmówki». «Jeden z pierwszych absolwentów Wydziału Operatorskiego. (…) Od lat 80-tych nasz Nauczyciel – cieszący się olbrzymim szacunkiem studentów wykładowca Wydziału Operatorskiego. Wychował kilka pokoleń autorów zdjęć filmowych. Był jednym z najważniejszych wykładowców Szkoły w całej jej historii» — dodano.
Sobociński, jak przypomina Filmówka, współpracował z Jerzym Skolimowskim, Andrzejem Wajdą, Wojciechem Jerzym Hasem, Romanem Polańskim, Piotrem Szulkinem, Krzysztofem Zanusssi i Andrzejem Żuławskim.
Witold Sobociński urodził się 15 października 1929 r. w Ozorkowie koło Łodzi. W 1955 r. ukończył studia na Wydziale Operatorskim łódzkiej «filmówki». W czasie studiów występował jako muzyk w zespole jazzowym Melomani, założonym przez Jerzego Matuszkiewicza — grał m.in. na perkusji i puzonie. W latach 1955-59 był realizatorem światła i operatorem kamery w ośrodku TVP w Łodzi, a następnie — od 1959 do 1964 roku — operatorem filmów dokumentalnych w WF «Czołówka».
W roli operatora Sobociński zadebiutował w 1967 r. na planie filmu Jerzego Skolimowskiego «Ręce do góry» (wraz z Andrzejem Kostenką). Rok później pracował jako operator na planie «Wszystkiego na sprzedaż» Andrzeja Wajdy, a w kolejnych latach także m.in. «Życia rodzinnego» Krzysztofa Zanussiego (1970), «Wesela» Andrzeja Wajdy (1972), «Ziemi obiecanej» (1974, wspólnie z Edwardem Kłosińskim i Wacławem Dybowskim), «Smugi cienia» Andrzeja Wajdy (1976), «Trzeciej części nocy» Andrzeja Żuławskiego (1971), «Sanatorium pod Klepsydrą» Wojciecha Jerzego Hasa (1973).
Pracował też przy «Śmierci prezydenta» Jerzego Kawalerowicza (1977), «Szpitalu Przemienienia» Edwarda Żebrowskiego (1978), «O-Bi, O-Ba. Koniec cywilizacji» Piotra Szulkina (1984), «Piratach» (1986) i «Frantic» (1988) Romana Polańskiego oraz, za który film był kilkukrotnie nagradzany, «Wrót Europy» w reż. Jerzego Wójcika (1999).
Od 1980 r. był wykładowcą w łódzkiej «filmówce», kształcił studentów na Wydziale Operatorskim.
Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu wybitnych osiągnięć w działalności artystycznej i za zasługi w pracy dydaktycznej (1998), Nagrodą Międzynarodową za całokształt twórczości przyznaną przez Amerykańskie Stowarzyszenie Operatorów Filmowych (2002), Polską Nagrodą Filmową «Orzeł» za Osiągnięcia Życia (2007), medalem «Zasłużony Kulturze Gloria Artis» (2008), Platynowymi Lwami za całokształt twórczości w Gdyni (2012), Nagrodą Specjalną Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych PSC (2014) oraz Nagrodą Stowarzyszenia Filmowców Polskich za wybitne osiągnięcia artystyczne (2017).
