Czy i ty należysz do osób które podejmują noworoczne postanowienia O co chcesz walczyć w tym roku
Wielu ludzi na pytanie, po czym poznają, że postanowili skutecznie, patrzy ze zdziwieniem, wzrusza ramionami i pyta: No, jak to po czym? Konto będzie na plusie, praca zacznie cieszyć i znowu będziemy się dogadywać. Proste? Szalenie trudne! Dlatego statystyki mówią, że prawie 80% osób, które podjęły noworoczne postanowienia, już w marcu z nich zrezygnuje… Jest jednak grupa szczęśliwców, którym uda się wygrać bój o ważną dla siebie sprawę. Co warto wiedzieć o strategiach, aby zwiększyć swoje szanse na wytrwanie w postanowieniu? Zarządca to nie właściciel Przede wszystkim trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego ta właśnie sprawa jest dla mnie na tyle ważna, że chcę podjąć wysiłek, by zawalczyć o lepsze. Może problemy finansowe spędzają mi sen z powiek – żona ma pretensje, bo znowu odcięli gaz, nie mówiąc o tym, że nie mam za co naprawić auta czy wysłać dzieci na ferie. Może nie wiem, jak to wszystko rozwiązać, i choć nikomu się do tego nie przyznam – bardzo się boję. Jeśli znalazłem w sobie tyle odwagi, że postanowiłem zawalczyć o stabilność finansową, to już odniosłem zwycięstwo. Dlatego w noworoczne postanowienie mogę wejść z pewnością człowieka sukcesu – że wiem, jak wygrywać, a jednocześnie z pokorą wynikającą ze świadomości, iż problemy nie powstały bez mojego udziału i sam z siebie nie zdołam z nich wyjść. Taka postawa pomoże mi w odnowieniu wiary, że choć jestem zarządcą mojego życia i wszelkich dóbr z nim związanych, to jego właścicielem jest ktoś inny – Wszechmogący, który zwłaszcza w sytuacji kryzysowej czeka na zdanie sprawy z mojego zarządu i na moją prośbę o pomoc. A On nigdy nie odmawia. Gdy powierzę Mu finanse mojej rodziny i poproszę o pomoc w gospodarowaniu nimi, muszę być uważny na znaki, sytuacje, ludzi. Pozostaje mi zrobić wszystko, co w mojej mocy, a jednocześnie liczyć się z tym, że ingerencja mocy Boga przekroczy moje wyobrażenia. Samoświadomość i misja Pomocne w tym będą emocje, których doświadczam, a zwłaszcza odpowiedź na pytanie, o czym mnie one informują. Jeśli chęć zmiany w moim życiu ogniskuje się, dajmy na to, wokół tematu pracy, to warto zapytać siebie, co czuję, gdy myślę o swojej pracy – o tym, co robię, o szefie, współpracownikach. Jeśli są to nieprzyjemne uczucia, takie jak frustracja, złość, bezradność, żal itp., to trzeba się zastanowić, jak mogę sobie pomóc. Może muszę popracować nad skuteczną komunikacją, tak by pracodawca czy pracownicy usłyszeli o moich potrzebach i byśmy wspólnie podjęli decyzję co do stosownych zmian. A może powinienem zacząć oddziaływać na samego siebie, by pracować rzetelniej – często zwiększone zaangażowanie zwiększa efektywność i poczucie satysfakcji wewnętrznej. A może zrobiłem już to wszystko i jeszcze więcej, a mimo to z każdym tygodniem czuję się coraz bardziej wypalony… W takim razie jest to czas na stworzenie osobistej misji na cały rok, dotyczącej tego, co jest dla mnie ważne i jakimi wartościami chcę się kierować w pracy. Misję najlepiej spisać na pięknym papierze, oprawić albo zalaminować, a potem jeden egzemplarz umieścić w pracy, a drugi w domu, tak by w każdej chwili móc do niej zajrzeć. Wierność takiej osobistej misji pomaga wytrwać w postanowieniu zmiany pracy, choć niejednokrotnie ta zmiana dotyczy nawyków działania. Jeśli dochodzi do zmiany firmy, w której pracujemy, czy stanowiska, na którym jesteśmy zatrudnieni, to dzięki zwiększonej samoświadomości wybieramy opcję adekwatną do naszych potrzeb i możliwości, minimalizując ryzyko błędu w wyborze. Zamknięcie tej misji w ramach jednego roku pomaga ograniczyć ryzyko związane ze słomianym zapałem czy brakiem decyzyjności. Perspektywy rzeczywistości Musimy bardzo precyzyjnie nazwać rzeczywistość, w której żyjemy, by móc ją zobaczyć w całym bogactwie perspektyw. Zmiana bowiem dokonuje się tu i teraz. Jeśli postanawiam w tym roku poprawić relacje w małżeństwie, to określając tu i teraz, muszę pomyśleć nie tylko o mojej sytuacji, ale także o sytuacji mojej żony/mojego męża i sytuacji moich dzieci, każdego z osobna – jeśli mam ich kilkoro.
