Zdaniem Ministerstwa Środowiska (na podstawie analizy firmy Deloitte), wprowadzenie systemu kaucyjnego dla opakowań w Polsce jest zbyt drogie, gdyż może kosztować nawet 24 mld zł (ok. 6 mld euro). W porównaniu z 10 europejskimi krajami, w k
System kaucyjny jest popularny w Europie. Wprowadziło go – w różnej formie – już 10 państw. Funkcjonuje on w: Chorwacji, Danii, Estonii, Finlandii, Holandii, Islandii, na Litwie, w Niemczech, Norwegii i Szwecji. Konsultacje w sprawie jego wdrożenia ogłosiła też niedawno Wielka Brytania, gdzie ma on przyczynić się do zwiększenia poziomu recyklingu oraz zmniejszenia ilości odpadów zanieczyszczających lądy i morza. Deklaracje wdrożenia złożyła ponadto Serbia, a zainteresowanie systemem wyraża również rząd w Rumunii.
W Polsce dotychczas nie wprowadzono systemu kaucyjnego na opakowania jednorazowe, choć co jakiś czas pojawiają się głosy ekspertów opowiadających się za takim rozwiązaniem. Czy w obliczu wymaganych unijnym prawem poziomów recyklingu wybranych frakcji surowcowych jego wprowadzenie nie wspomogłoby realizacji uzyskania 50-procentowych celów do 2020 r. oraz kolejnych ambitnych planów?
Zobacz także:
Na początek jednak trzeba wyjaśnić różnicę, jaka pojawia się w polskiej terminologii w stosunku do innych krajów. W naszym kraju, jeśli jest mowa o opłacie za opakowania jednorazowe, np. puszkę czy butelkę PET, używa się słowa „depozyt”, natomiast w stosunku do opakowań wielorazowych (np. butelek zwrotnych po piwie czy, kilkadziesiąt lat temu, po mleku) stosuje się słowo „kaucja”.
– System kaucyjny mamy wdrożony w Polsce od lat i dość skutecznie obejmuje on postępowanie ze zwrotną butelką szklaną. Pojęcie „depozytu” przez wielu ekspertów zarezerwowane jest dla pozostałych opakowań do napojów – wyjaśnia Jacek Wodzisławski, prezes Fundacji Recal.
