Rozważania do Ewangelii Mk 10 17-27
Poniedziałek, 27 maja. Dzień powszedni albo wspomnienie św. Augustyna z Canterbury, biskupa albo wspomnienie św. Pawła VI, papieża
• 1 P 1, 3-9
• Ps 111 (110) • Mk 10, 17-27
Gdy Jezus wybierał się w drogę,
przybiegł pewien człowiek i upadłszy
przed Nim na kolana, pytał Go:
«Nauczycielu dobry, co mam czynić,
aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz
Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry,
tylko sam Bóg. Znasz przykazania:
Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij,
nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj,
czcij swego ojca i matkę». On Mu
rzekł: «Nauczycielu, wszystkiego
tego przestrzegałem od mojej młodości
». Wtedy Jezus spojrzał z miłością
na niego i rzekł mu: «Jednego ci brakuje.
Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz
miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną». Lecz on spochmurniał
na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele
posiadłości. Wówczas Jezus spojrzał wokoło i rzekł do swoich
uczniów: «Jak trudno jest bogatym wejść do królestwa Bożego».
Uczniowie zdumieli się na Jego słowa, lecz Jezus powtórnie rzekł
im: «Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy
w dostatkach pokładają ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść
przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego».
A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: «Któż więc
może się zbawić?» Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe,
ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe».
Warto zwrócić uwagę na kilka szczegółów z tego krótkiego
zdania: „Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie
wieczne?”. Po pierwsze, młody człowiek nie przyszedł,
tylko przybiegł, zatem pytanie, które go nurtowało, musiało
być dla niego bardzo istotne.
