Przez ostatnie 10 lat zatrudnienie w górnictwie węgla kamiennego w Polsce zmniejszyło się o 34,1 tys. I jest wielce prawdopodobne, że maleć będzie nadal.
Na koniec 1992 r. zatrudnienie w branży wyniosło 340,2 tys. osób. Całe lata 90. to szybki spadek liczebności kadr, w efekcie czego na koniec 2000 r. w górnictwie pracowało 155 tys. Już w XXI wieku zatrudnienie nadal się obniżało, choć dynamika spadku nieco wyhamowała (na koniec września 2017 r. – 82,3 tys. osób).
Prawdopodobne, że w kolejnych latach tendencja spadku będzie się utrzymywała, choć jej dynamika nie będzie tak wysoka. Wsparte osłonami socjalnymi dobrowolne odejścia z pracy robią swoje – a są znaczące, gdyż dotyczą wyżej wykwalifikowanych, trudnych do szybkiego zastąpienia pracowników. W kontekście zapowiadanych inwestycji i otwierania nowych frontów wydobywczych problem może narastać.
Ministerstwo Energii podkreśla, że w ciągu ostatnich dwóch lat udało się poprawić sytuację w branży węglowej. Przedstawiciele resortu przyznają jednak, że konieczne jest dalsze wzmacnianie poczucia stabilności wśród pracowników. To jej brak, jak się zdaje, leży u podstaw obecnych problemów kadrowych górnictwa.
– Zależy nam na tym, żeby podejmując decyzję o pracy, ludzie mieli poczucie, że wybierają stabilną branżę, która będzie się w najbliższych latach intensywnie rozwijać. Chcemy też, żeby wszyscy ci, którzy pracują w górnictwie, wiedzieli, że ich ciężka praca jest doceniana, że pracują w zawodzie, który daje im możliwość awansu i rozwoju – mówi, wiceminister energii. W tym kontekście podkreślił konieczność wzmocnienia szkolnictwa zawodowego (« inspirujemy przywracanie szkół górniczych »).
Wiele spółek próbuje zaradzić kłopotom kadrowym na własną rękę. PGG, JSW, Tauron Wydobycie i Bogdanka podpisały umowy o współpracy ze szkołami średnimi i uczelniami wyższymi, by zapewnić sobie dostęp odpowiednio wykwalifikowanych pracowników.
