Teresę Czerwińską na fotelu ministra finansów zastąpił Marian Banaś, jeden z wiceministrów oraz szef Krajowej Administracji Skarbowej. Nie będzie żadnym kreatorem polityki gospodarczej rządu, ma po prostu wycisnąć z podatników jak najwięcej. Nieprzypadkowo miał ksywę „pancerny Marian”.
Żaden z ministrów ostatniego 30-lecia nie miał aż tak małego wpływu na gospodarczą politykę rządu jak Teresa Czerwińska. Także dlatego, że dla Prawa i Sprawiedliwości była ciałem obcym, niezwiązanym z partią. Do polityki wprowadził ją Jarosław Gowin. Od początku mówiono o niej, że będzie tylko księgową, której zadaniem będzie pilnowanie kasy państwa. Jednak nie upilnowała. Hojnych przedwyborczych prezentów, związanych z finansowaniem „piątki Kaczyńskiego”, nikt z minister finansów nie konsultował, nie pytał o jej opinię ani o to, czy budżet w kolejnych latach udźwignie taki ciężar. O tym, że była krytyczna, dowiedzieliśmy się z jej wykładu dla studentów Uniwersytetu Warszawskiego, wywiadów bowiem udzielała niechętnie. W sprawie ostatecznej likwidacji OFE i wprowadzenia 15-procentowej opłaty, której uporczywie rząd nie nazywa podatkiem, za ewentualną zamianę konta w OFE na IKE, także nie decydowała Teresa Czerwińska, lecz Paweł Borys, prawa ręka premiera.
Od kilku miesięcy wiadomo było, że Teresa Czerwińska z rządu będzie musiała odejść. To, że nie skrytykowała „piątki Kaczyńskiego” otwarcie, nie zaprotestowała, że z likwidacji OFE sfinansuje się jej sporą część, ale tylko w jednym roku, jednym słowem – nie rzuciła papierami, może jej się jednak opłacać.
