Objawień Fatimskich Objawienia te ukazały nam głęboką prawdę o naszych wysiłkach na drodze do nieba gdyż niebo to najważniejsze przesłanie Fatimy
Dzieci fatimskie — Łucja, Hiacynta i Franciszek — tak były zachwycone pierwszym objawieniem z 13 maja 1917 r., gdy doświadczyły szczęścia nieba, że później już niczego więcej nie pragnęły. Natomiast jak wielki musiały przeżyć wstrząs podczas trzeciego objawienia,13 lipca 1917 r., kiedy Maryja odsłoniła im pierwszą część fatimskiej tajemnicy — wizję piekła i bolesny głosem powiedziała, że wiele dusz idzie do piekła. Jednocześnie Maryja wskazywała na środki, jakie uchronić mogą ludzkość od tego nieszczęścia, czyli zatraty dusz w piekle. Ten wątek drugiej części tajemnicy fatimskiej na tyle okazał się ważny, że Niebo poświęciło mu kolejne objawienie. A miało to miejsce 10 grudnia 1925 r. w Pontevedra. Wówczas Matka Boża wytłumaczyła s. Łucji istotę tegoż nabożeństwa. Prosiła o: przystąpienie do spowiedzi św. wynagradzającej za grzechy świata; przyjęcie Komunii św. w intencji wynagradzającej; odmówienie jednej części Różańca św. w intencji wynagradzającej za grzechy świata; odprawienie 15-minutowego rozmyślania nad treścią Różańca w intencji wynagradzającej za grzechy świata. Dlaczego pięć pierwszych sobót? Pan Jezus objawił to s. Łucji: „Moja córko, powód jest prosty: jest pięć rodzajów zniewag i bluźnierstw przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi: bluźnierstwa przeciwko Jej niepokalanemu poczęciu; bluźnierstwa przeciwko Jej dziewictwu; bluźnierstwa przeciwko Jej boskiemu macierzyństwu i nieuznawanie w Niej Matki ludzi; wpajanie w serca dzieci obojętności, pogardy, a nawet odrazy wobec Niepokalanej Matki; znieważanie Maryi w Jej świętych wizerunkach”. I dalej powiedział Pan Jezus, że to zadośćuczynienie za obrazy przeciwko Najświętszej Maryi Pannie poruszy Jego miłosierdzie, a On wybaczy temu, kto miał nieszczęście Maryję znieważyć. Łucję natomiast Pan Jezus poprosił, aby poprzez swoje modlitwy i ofiary starała się bez ustanku skłaniać Go do miłosierdzia wobec tych nieszczęsnych dusz. 1. Wielka obietnica Matki Bożej Fatimskiej W Fatimie 13 lipca 1917 r. Matka Boża powiedziała: „Widzieliście piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników. Bóg chce je uratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeżeli uczyni się to, co wam powiem, wielu zostanie przed piekłem uratowanych i nastanie pokój na świecie”. „Przybędę, by prosić o poświęcenie Rosji memu Niepokalanemu Sercu i o Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty. Jeżeli moje życzenia zostaną spełnione, Rosja nawróci się i zapanuje pokój. Jeśli nie, bezbożna propaganda rozszerzy swe błędne nauki po świecie, wywołując wojny i prześladowanie Kościoła. Dobrzy będą męczeni, Ojciec Święty będzie wiele cierpiał. Różne narody zginą, na koniec moje Niepokalane Serce zatriumfuje”. Siedem lat po zakończeniu fatimskich objawień Matka Boża zezwoliła siostrze Łucji na ujawnienie treści drugiej części tajemnicy fatimskiej. Jej przedmiotem było nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi.10 grudnia 1925 r. objawiła się siostrze Łucji Maryja z Dzieciątkiem i pokazała jej cierniami otoczone serce. Dzieciątko powiedziało: “Miej współczucie z Sercem Twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie je wciąż na nowo ranią, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał”. Maryja powiedziała: “Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierności stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jeden Różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia”. 2. Dlaczego ma to być „pięć sobót” wynagradzających, a nie dziewięć lub siedem na cześć Matki Bożej Bolesnej? Siostra Łucja odpowiada: „Pozostając przez część nocy z 29 na 30 maja 1930 roku w kaplicy z naszym Panem i rozmawiając z Nim o czwartym i piątym pytaniu, poczułam się nagle mocniej owładnięta Bożą obecnością. Jeśli się nie mylę, zostało mi objawione, co następuje: Córko, motyw jest prosty: Jest pięć rodzajów obelg i bluźnierstw wypowiadanych przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi. Pierwsze: Bluźnierstwa przeciw Niepokalanemu Poczęciu. Drugie: Przeciwko Jej Dziewictwu. Trzecie: Przeciwko Bożemu Macierzyństwu, kiedy jednocześnie uznaje się Ją wyłącznie jako Matkę człowieka. Czwarte: Bluźnierstwa tych, którzy starają się otwarcie zaszczepić w sercach dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść do tej Niepokalanej Matki. Piąte: Bluźnierstwa tych, którzy urągają Jej bezpośrednio w Jej świętych wizerunkach. Oto, droga córko, motyw, który kazał Niepokalanemu Sercu Maryi prosić mnie o ten mały akt wynagrodzenia. A poza względem dla Niej chciałem poruszyć moje miłosierdzie, aby przebaczyło tym duszom, które miały nieszczęście Ją obrazić. Co do ciebie, zabiegaj nieustannie swymi modlitwami i ofiarami, aby poruszyć Mnie do okazania tym biednym duszom miłosierdzia”. Jezus powiedział do siostry Łucji: „To prawda, moja córko, że wiele dusz zaczyna, lecz mało kto kończy i ci, którzy kończą, mają za cel otrzymanie przyrzeczonych łask. Ja jednak wolę tych, którzy odprawią pięć pierwszych sobót w celu wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu twojej Matki Niebieskiej, niż tych, którzy odprawią piętnaście, bezdusznie i z obojętnością”. 3. Warunki nabożeństwa pierwszych sobót — co jest wymagane, aby uczynić zadość temu nabożeństwu Warunek 1 — Spowiedź w pierwszą sobotę miesiąca.
