„Boże chroń króla!” – gromkim echem wybrzmiała prośba przeszło dwu tysięcy uczestników ceremonii koronacji Karola III. Jest 40. monarchą koronowanym w.
Nową liturgię koronacyjną, zleconą przez arcybiskupa Canterbury Justina Welby’ego, oparto na tekstach i rytuałach, które czerpią z wielowiekowej tradycji. Została jednak przygotowana w ścisłej konsultacji z królem, który deklaruje, że jest „obrońcą wszystkich wyznań”. Stąd ceremonia zaangażowała przedstawicieli różnych religii, aby podkreślić współczesny charakter Wielkiej Brytanii – kraju wielu wyznań, w którym chrześcijanie stanowią dzisiaj mniejszość.W procesji do Opactwa Westminsterskiego wzięli udział liderzy wyznaniowi i przedstawiciele społeczności żydowskiej, sunnickiej i szyickiej, sikhijskiej, buddyjskiej, hinduskiej, dżinistycznej, bahaickiej i zoroastryjskiej. Czytanie z listu św. Pawła do Kolosan odczytał premier Rishi Sunak – praktykujący hinduista, a jednym z gości był nowy premier Szkocji, Hanza Yusaf, muzułmanin. Po raz pierwszy od czasu reformacji w ceremonii koronacyjnej formalnie wziął udział katolicki arcybiskup Westminsteru kardynał Vincent Nichols. Błogosławił nowemu królowi: „Niech Bóg wyleje na was bogactwa swojej łaski, zachowa was w świętej bojaźni, przygotuje na szczęśliwą wieczność i przyjmie na koniec do swojej nieśmiertelnej chwały”. W wigilię koronacji w katolickich wspólnotach Anglii i Walii odprawiano Msze Św. w intencji króla. Było to zakończenie triduum modlitewnego za Karola III i królową Camillę z inicjatywy kardynała Nicholsa i biskupów.Kolejnym odejściem od tradycji była znacząca rola duchowieństwa płci żeńskiej. Jedną z innowacji stanowiło pozdrowienie dla króla, wygłoszone na koniec nabożeństwa przez przedstawicieli Żydów, Hindusów, Sikhów i Muzułmanów.
